Με ομόφωνη απόφαση τα μέλη της αρμόδιας διακομματικής Επιτροπής του ρουμανικού κοινοβουλίου ζήτησαν από την κυβέρνηση να αναθεωρήσει το νομοσχέδιο που επέτρεπε στην καναδική εταιρεία, Gabriel Resources να θέσει σε λειτουργία το μεγαλύτερο ορυχείο χρυσού στην Ευρώπη, στο χωριό Ρόσια Μοντάνα.
Παράλληλα η Επιτροπή αποφάσισε να επανεξεταστεί το καθεστώς και άλλων ανάλογων επενδύσεων στη χώρα. «Η απόφαση αποτελεί μήνυμα και προς τις εταιρείες εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου. Χρειαζόμαστε ξεκάθαρους νόμους για την στήριξη όλων των ανάλογων σχεδίων», δήλωσε ο Ρουμάνος πρωθυπουργός, Βίκτορ Πόντα.
Το χρυσωρυχείο της Ρόσια Μοντάνα έχει τη δυνατότητα να παράγει 314 τόνους χρυσού αλλά απαιτούσε τη χρήση 12.000 τόνων τοξικού κυανίου ετησίως. Το συνολικό κόστος της επένδυσης υπολογιζόταν ότι θα ξεπερνούσε τα 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ θα δημιουργούσε και 2.700 θέσεις εργασίας.
Πολίτες από πολλές περιοχές της χώρας είχαν πραγματοποιήσει ογκώδεις διαδηλώσεις κατά της εξόρυξης ενώ οικολογικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι η χρήση κυανίου απειλεί το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της περιοχής των Καρπαθίων.
πηγή : tvxs
Την ίδια ώρα αποκαλύπτεται νέο σκάνδαλο στις Σκουριές της Χαλικιδικής
2,5 εκατ. ευρώ δωρεά από το μεταλλείο χρυσού στο δήμο του Πάχτα
Το άκρως περίεργο είναι ότι όλες οι χρηματικές δωρεές, πρώτα εισπράχθηκαν από τον Χρήστο Πάχτα και μετά πέρασαν από την έγκριση της Οικονομικής Επιτροπής του δήμου που έχει κατά το νόμο την αρμοδιότητα να αποδέχεται κληρονομιές, κληροδοτήματα και δωρεές.
Σε όλες τις περιπτώσεις, το θέμα της αποδοχής της ήδη εισπραχθείσας δωρεάς, εισάγεται στις συνεδριάσεις από τον Χρήστο Πάχτα ως έκτακτο ενώ η αιτιολογία είναι επίσης πάντα η ίδια, για την κάλυψη, δηλαδή, λειτουργικών και επενδυτικών αναγκών του δήμου ενώ η αποδοχή τους γίνεται κατά πλειοψηφία αφού υπάρχουν και μέλη της ΟΕ που διαφωνούν.
Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι μία από τις έξι χρηματικές δωρεές, εισπράχθηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2012 και πέρασε από την Επιτροπή τον Φεβρουάριο του 2013!
Να πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Η πρώτη δωρεά ύψους 100.000 ευρώ, όπως φαίνεται και στο σχετικό πρακτικό, εισπράχθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2012 και παρουσιάστηκε από τον Χρήστο Πάχτα στην Οικονομική Επιτροπή του δήμου στις 18 Φεβρουαρίου 2013, προκειμένου να γίνει ψηφοφορία για την αποδοχή της.
Η δεύτερη δωρεά ύψους 200.000 ευρώ εισπράχθηκε στις 22 Μαρτίου 2013 και εισήχθη ως έκτακτο θέμα στην Οικονομική Επιτροπή προκειμένου να γίνει ψηφοφορία για την αποδοχή της στις 3 Απριλίου 2013.
Η τρίτη δωρεά ύψους 600.000 ευρώ εισπράχθηκε στις 4 Απριλίου 2013 και έγινε αποδεκτή από την Οικονομική Επιτροπή στις 8 Απριλίου.
Η τέταρτη δωρεά ύψους 200.000 ευρώ εισπράχθηκε την 1η Ιουλίου 2013 και έγινε ψηφοφορία για την αποδοχή της την επομένη.
Η πέμπτη δωρεά ύψους 300.000 ευρώ, εισπράχθηκε στις 22 Ιουνίου 2013 και έγινε ψηφοφορία για την αποδοχή της στις 6 Ιουλίου 2013. Να σημειωθεί ότι στη συνεδρίαση αυτή ένα μέλος της Οικονομικής Επιτροπής και συγκεκριμένα ο κ. Βλαχόπουλος δήλωσε ότι δεν ψηφίζει την αποδοχή της χρηματικής δωρεάς «επειδή η πολιτική της εταιρείας απέναντι στους κατοίκους έγινε επιθετική και απαράδεκτη».
Η έκτη δωρεά ύψους 500.000 ευρώ, εισπράχθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2013 και η ψηφοφορία για την αποδοχή της έγινε στις 4 Νοεμβρίου.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:
- Είναι λογικό ένας δήμαρχος πρώτα να εισπράττει μια χρηματική δωρεά από μια εταιρεία και να ζητά κατόπιν εορτής την αποδοχή της, την νομιμοποίηση, δηλαδή, της είσπραξης της;
-Είναι λογικό η αρμόδια κατά το νόμο ΟΕ να ενημερώνεται ότι έχουν εισπραχθεί ποσά από 100.000 έως και 600.000 ευρώ έως και ενάμιση μήνα μετά την είσπραξή τους;
Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιο λόγο γίνονται οι τόσο κιμπάρικες χρηματικές δωρεές από την Ελληνικός Χρυσός στο δήμο Αριστοτέλη. Πρόκειται για αντισταθμιστικά οφέλη; Και εάν ναι, είναι θεσμοθετημένα; Από ποια συμφωνία και διαδικασία προβλέπονται; Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστοσελίδα της η εταιρεία αναφέρει ότι από το 2006 ως το 2012 έχει επενδύσει «περίπου 13 εκ. ευρώ σε αντισταθμιστικά έργα για τα χωριά Στρατώνι, Στρατονίκη, Στάγειρα, Μεγάλη Παναγία, Παλαιοχώρι, Νεοχώρι, Αρναία, Βαρβάρα, Στανό, Ολυμπιάδα κ.ά.». Δεν αναφέρει, όμως, με ποια διαδικασία τα επένδυσε, εάν έχουν γίνει μέσω χρηματικών δωρεών στο δήμο ή μέσω άλλων διαδικασιών.
Το προφανές, πάντως, είναι, όπως λένε οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, ότι οι παχυλές χρηματικές δωρεές εξασφαλίζουν την πολιτική «νομιμοποίηση» του μεταλλείου χρυσού μέσω της δημοτικής αρχής του Αριστοτέλη και προσωπικά του Χρήστου Πάχτα που στέκεται έρημος και μόνος απέναντι στην καθολική αντίδραση των κατοίκων.