Το Σάββατο 2 Μαΐου, φίλοι, συντοπίτες και συναγωνιστές του Στέφανου Κόλλια, θα βρεθούμε στο χωριό του, την Καλοσκοπή Φωκίδας για να δηλώσουμε τη συμπαράστασή μας στον ίδιο και την διαμαρτυρία μας για τον εμπρησμό του σπιτιού του, που συμβαίνει για τρίτη φορά μέσα σε 6 χρόνια. Τότε οι εμπρησμοί, συνδέθηκαν με τις πρώτες κινητοποιήσεις απέναντι στην ασύδοτη δραστηριότητα των μεγάλων μεταλλευτικών εταιρειών που εδώ και πολλές δεκαετίες κερδοσκοπούν με καταστροφικό τρόπο. Το χωριό του Στέφανου, η Καλοσκοπή είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό και από το καμένο σπίτι του φαίνεται μια καταπληκτική θέα. Πανύψηλες βουνοπλαγιές που από τη μια πλευρά είναι κατάφυτες και από την άλλη είναι ρημαγμένες. Τεράστια σεληνιακά τοπία, στην καταπράσινη Γκιώνα που μεγάλο μέρος της έχει καταστραφεί βάναυσα. Η ευρύτερη περιοχή της Φωκίδας, με τους Δελφούς, τον Κορινθιακό, τα Βαρδούσια, τη Γκιώνα, την Οίτη και τον Παρνασσό, παραμένει ένα από τα πιο φτωχά μέρη της χώρας. Αιτία; η ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων βωξίτη που προσέλκυσε στην περιοχή μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που με τη σειρά τους επιδίωξαν να παραμείνουν η κύρια απασχόληση των κατοίκων. Για παράδειγμα οι δημόσιοι δρόμοι χαράχτηκαν για να εξυπηρετούν τα μεταλλεία και όχι τους οικισμούς ή τα αξιοθέατα της περιοχής. Η σύνδεση της Αττικής με τη Δυτική Ελλάδα έγινε μέσω Πελοποννήσου και Ρίου-Αντίρριου και όχι με την κατά πολύ συντομότερη, ευκολότερη και φθηνότερη οδό της Στερεάς. Με αυτά και με τα άλλα, η Φωκίδα παρέμεινε εξαρτημένη από τη μεταλλουργία, τις εταιρείες, τους υπεργολάβους των εταιρειών, τους ευνοούμενους πολιτευτές των εταιρειών και όλο το κύκλωμα της διαπλοκής που συνδέεται με μια τέτοιου μεγέθους δραστηριότητα. Λίγο πριν την κρίση, ξεκίνησαν κάποιες αντιδράσεις λόγω της εντατικοποίησης των εξορύξεων και της μη αποκατάστασης των καταστροφών.
Η «υποδοχή» αυτών των αντιδράσεων ήταν άμεση. Αντισυγκεντρώσεις, καταγγελίες από το εργατικό κέντρο, τοπικούς παράγοντες και τοπικά ΜΜΕ. Θυμίζει κάτι; κάθε ομοιότητα με τις Σκουριές σταματάει εδώ. Αντίθετα με τον εμπρησμό των μηχανημάτων που προκάλεσε ρίγη αγανάκτησης σε όλα τα ΜΜΕ, γενική κατακραυγή και καταγγελία, βάναυση μεταχείριση εκατοντάδων κατοίκων, κακουργηματικές διώξεις και φυλακίσεις δεκάδων ανθρώπων με κατηγορητήρια χωρίς στοιχεία, στη περίπτωση των εμπρησμών της Φωκίδας δεν άνοιξε μύτη. Ελάχιστοι το έμαθαν και ακόμη λιγότεροι έψαξαν για τους υπεύθυνους. Γιατί; ενδεχομένως γιατί το θύμα ήταν από την αντίθετη πλευρά. Ο Στέφανος Κόλλιας, ήταν ένας νέος άνθρωπος που μεγάλωσε στην Αθήνα, αποφάσισε να επιστρέψει στο χωριό του και να μείνει. Συμμετείχε στις κινητοποιήσεις ως ενεργός πολίτης και εισέπραξε δύο εμπρησμούς του σπιτιού του μέσα στο 2009. Εκτός από τους αλληλέγγυους και τους συναγωνιστές που και τότε όπως τώρα οργάνωσαν συγκέντρωση συμπαράστασης στην Καλοσκοπή και εκτός από ελάχιστα περιθωριακά ΜΜΕ που ασχολούνταν με τα κινήματα και τότε και τώρα κανείς άλλος δεν ασχολήθηκε. Τότε το σπίτι του Στέφανου ξαναφτιάχτηκε με αλληλεγγύη πολλών. Ο ίδιος έφυγε από το χωριό, οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν σποραδικά. Πριν από λίγο καιρό μαθεύτηκε ότι σχεδίαζε να επιστρέψει. Και τώρα, όπως και τότε η ιστορία επαναλήφθηκε.
Με δύο διαδοχικούς εμπρησμούς, καταστράφηκε ολοσχερώς το σπίτι του την Κυριακή 29 Μαρτίου. Σήμερα, ένα μήνα μετά, τίποτε δεν έχει γίνει γνωστό για το θέμα. Ούτε οι εμπρηστές ούτε οι ηθικοί αυτουργοί έχουν γίνει γνωστοί. Η σιωπή που για μια ακόμη φορά σκεπάζει το θέμα, μας κάνει να υποθέτουμε ότι για μια ακόμη φορά επιχειρείται η συγκάλυψη. Όσοι και όσες νιώθουν ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι ανεκτή, έχουν την ευκαιρία να το δηλώσουν έμπρακτα συμμετέχοντας στη διαμαρτυρία του Σαββάτου, κοινοποιώντας τη διαμαρτυρία τους ή ενημερώνοντας και άλλους για το θέμα με όποιο τρόπο νομίζουν. Όποιοι κάνουν επίδειξη δύναμης για να συνεχίσουν την εκμετάλλευση και την ασυδοσία, πρέπει να πάρουν μήνυμα, ότι η τρομοκρατία τους δεν θα περνάει πάντα. Αλλά και όσοι αγωνίζονται πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι.
Δημοσιεύτηκε στο presspublica
Δημοσιεύτηκε στο presspublica