Τη θέση του για τη λειτουργία των ορυχείων χρυσού, έδωσε στη δημοσιότητα το Εργατικό Κέντρο Μήλου, με αναλυτική ανακοίνωση της διοίκησής του. Όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά σε αυτήν:
«Τι κοινό μπορούν να έχουν οι Σκουριές στη Χαλκιδική με την πρώην λίμνη Yanacocha στο Περού ή η Rosia Montana στη Ρουμανία με την κοιλάδα Siria Valley στην μακρινή της Ονδούρα; Το απομακρυσμένο Kainuu στην Λαπωνία με την περιοχή Carltonville της Νοτίου Αφρικής και το Rakkuri της Σουηδίας με τον οικισμό Balesa στα νότια υψίπεδα των Αιθιοπικών βουνών;
Ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος, βαρύτατες ασθένειες των κατοίκων, συνθήκες Μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις, απόλυτη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής πλήρης υποταγή του κράτους στις ορέξεις των ξένων εταιρειών και των ντόπιων τοποτηρητών τους είναι μερικά μόνο από τα δώρα που έφερε στους κατοίκους της κάθε περιοχής η περίφημη ανάπτυξη που ονειρεύτηκαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, παραχωρώντας γη και ύδωρ στις πολυεθνικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται τα μεταλλεία.
Περού... Γουατεμάλα... Κολομβία... Φινλανδία... Σουηδία... Ρουμανία... Βουλγαρία... Καναδάς... Μογγολία... Και από δω και πέρα, κάποιοι θέλουν Ελλάδα, Χαλκιδική και τώρα την Μήλο... Όπου στον κόσμο κι αν άνοιξε τρύπες ο άνθρωπος για να εξορύξει το πιο λαμπερό και ποθητό άχρηστο αντικείμενο στην ανθρώπινη ιστορία, έβγαλε μαζί και πόνο, αίμα, ανθρώπινη εκμετάλλευση κι αγώνες...
Ας δούμε τι έγινε σε άλλα μέρη του κόσμου που λειτουργούν ορυχεία χρυσού
Περού: Χρυσωρυχείο Yanacocha… Η κατάρα του χρυσού των Ίνκας...
1.400.000 στρέμματα είναι η συνολική έκταση των εγκαταστάσεων του επιφανειακού μεταλλείου που ανήκει στην Αμερικανική πολυεθνική Newmont Mining στο χώρο που, παλαιότερα, βρισκόταν η λίμνη Yanacocha. Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος τον Ιανουάριο από τη σύσταση της, ομώνυμης με την πρώην λίμνη, εταιρείας. Είκοσι χρόνια γεμάτα εξαπάτηση, διαφθορά, αρπαγή της γης, εγκλήματα, τεράστια οικολογική καταστροφή και συνεχείς παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σύμφωνα με τους κατοίκους της γειτονικής Cajamarca που πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στο χρυσωρυχείο.
Οι κάτοικοι αντιστέκονται από την πρώτη στιγμή στο σχέδιο αυτό, πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από την άγρια καταστολή, ζητώντας να πάρουν τον τόπο τους πίσω. Θάνατοι των ζώων τους από τη μόλυνση των υδάτων, δραματική μείωση των καλλιεργειών τους και μια πλειάδα σοβαρών επιπτώσεων στην υγεία τους, είναι μερικά μονάχα από τα αποτελέσματα της ρύπανσης από όξινη απορροή, υδράργυρο και άλλα χημικά. Εντελώς συμπτωματικά και εκεί το κράτος στέκεται στο πλευρό της ‘’νομιμότητας’’ της εταιρείας, στέλνοντας την αστυνομία να καταστείλει άγρια την αντίδραση των κατοίκων της περιοχής».
Συνεχίζοντας στην ίδια ανακοίνωση η δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση της Μήλου, τονίζει πως: «
Λαπωνία: Εκεί που το αιώνιο λευκό του αρκτικού τοπίου απειλείται...
Η μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην ιστορία της Φινλανδίας το περασμένο φθινόπωρο στο ορυχείο Talvivaara της εταιρείας Talvivaara Mining Company plc., κοντά στην πόλη Kainuu στην Λαπωνία, έφερε στην επιφάνεια και πάλι το θέμα της ασφάλειας των περιοχών που βρίσκονται κοντά σε μεταλλεία.
Ήταν το 2008 όταν και άρχισε να λειτουργεί η εν λόγω εταιρεία και από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του, οι κάτοικοι της περιοχής διαμαρτυρήθηκαν για μυρωδιά κλούβιου αυγού που ερχόταν από το ορυχείο, φαινόμενο που οφειλόταν σε διαρροές της δεξαμενής νερού που χρησιμοποιούταν για τα απόβλητα.
Το φαινόμενο επαναλήφθηκε σε μεγαλύτερη κλίμακα το 2010, με τις μετρήσεις των επιπέδων συγκέντρωσης καδμίου και νικελίου στις γειτονικές λίμνες να ξεπερνούν κατά πολύ τα επίπεδα ασφαλείας. Ένας εργάτης μάλιστα έχασε τη ζωή του τον Μάρτιο του 2008, επειδή δεν φόρεσε την προστατευτική του μάσκα και εισέπνευσε υδρόθειο. Καμία παρόλα αυτά κύρωση δεν επιβλήθηκε στην εταιρεία με αποτέλεσμα να φτάσουμε στον Νοέμβριο του 2012, οπότε και είχαμε το ράγισμα της τεράστιας δεξαμενής αποβλήτων με συνέπεια χιλιάδες κυβικά μέτρα ανά ώρα μολυσμένου από βαρέα μέταλλα, επικίνδυνα χημικά και ουράνιο ύδατα να διαρρέουν στο περιβάλλον.
Παράλληλα, μεγάλη συζήτηση γίνεται στη γειτονική Σουηδία, όπου και οι κάτοικοι της πόλης Rakkuri στα βόρεια της κοιλάδας του ποταμού Kalix με όλο και πιο έντονο τρόπο, στην κατασκευή του ορυχείου Kiruna σε μια περιοχή που κοντά στο προγραμματισμένο αλπικό εθνικό πάρκο Kebnekaise. Επικαλούμενοι της προστασίας του ευάλωτου οικοσυστήματος της Αρκτικής και του κινδύνου μόλυνσης των κοιλάδων των ποταμών Kaitum και Kalix, ποταμών που είναι ζωτικής σημασίας για το σολομό της Βαλτικής θάλασσας, τονίζουν τον κίνδυνο συνεχών επεκτάσεων της εξορυκτικής δραστηριότητας της εταιρείας σε βάθος χρόνου, αν επιτραπεί τελικά η κατασκευή του μεταλλείου.
Rosia Montana: Οι Σκουριές της γειτονικής Ρουμανίας...
Το μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού της Ευρώπης είχαν την ατυχία να φιλοξενούν στον τόπο τους οι κάτοικοι της Rosia Montana, μιας περιοχής στην Ρουμανική Τρανσυλβανία. Από την Ρωμαϊκή εποχή αποτέλεσε πόλο έλξης για κάθε λογής χρυσοθήρες, ενώ εκεί βρίσκονται και οι καλύτερα διατηρημένες στοές παγκοσμίως.
100.000 κυβικά μέτρα μολυσμένου από κυάνιο και άλλα βαρέα μέταλλα νερού, έπεσαν στον Δούναβη το 2000 προξενώντας τεράστιες καταστροφές σε Ρουμανία, Ουγγαρία και Σερβία. Ατύχημα που χαρακτηρίστηκε το σοβαρότερο μετά από εκείνο του Chernobyl στην Ευρωπαϊκή ιστορία. Παρόλα αυτά όμως, χρειάστηκαν έξι χρόνια για να σταματήσει η Αυστραλιανών συμφερόντων Esmeralda Exploration τις δραστηριότητες της στην περιοχή».
Συνεχίζοντας την παρουσίαση των θέσεων και του σκεπτικού του, το εργατικό κέντρο αναφέρει ότι: «Σήμερα, δεκατρία μόλις χρόνια μετά το ατύχημα του 2000, η Ρουμανική κυβέρνηση σε συνεργασία με μια Καναδική πολυεθνική, την Gabriel Resources, επιχειρεί να ανοίξει νέο, το μεγαλύτερο στην Ε.Ε. επιφανειακού τύπου, χρυσωρυχείο στην περιοχή. Δηλώνει μάλιστα η Ρουμανική κυβέρνηση, πως, για την εξόρυξη του χρυσού, θα προχωρήσει στην ανατίναξη όλων των βουνών της περιοχής για τη δημιουργία τεσσάρων ορυχείων ανοιχτής εξόρυξης. προκαλώντας τεράστιες αντιδράσεις από τους κατοίκους που διατηρούν νωπές της μνήμες της προηγούμενης καταστροφής. Αντιδράσεις που οδήγησαν στην εκκρεμότητα της οριστικής έγκρισης του έργου από το Ρουμανικό Υπουργείο Περιβάλλοντος, από το 2007.
Εντυπωσιακή είναι μάλιστα, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη που δείχνουν οι κάτοικοι της Rosia Montana στους κατοίκους της Χαλκιδικής με διαδηλώσεις συμπαράστασης και ψηφίσματα διαμαρτυρίας.
Τουρκία: Γείτονες και στα προβλήματα...
Δεκαέξι χρόνια πριν, οι Υπουργοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κος Λαλιώτης και κα Παπαζώη, καθώς και η Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κα Κασσιώτου, διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους για την περιβαλλοντική καταστροφή που θα έφερνε το ορυχείο της Eldorado Gold στη γειτονική μας Πέργαμο.
Λίγα χρόνια μετά, τα ίδια κόμματα, τα κόμματα των προαναφερθέντων πολιτικών προσώπων, πρωτοστατούν στο ξεπούλημα της γης της Χαλκιδικής στην ίδια εταιρεία. Τι όμως συνέβη στη γειτονική μας χώρα αυτά τα δεκαέξι χρόνια και άλλαξαν στάση τα δύο κόμματα;
Διαρροή υδροκυανίου σε αέρα, έδαφος και νερό διαπίστωσε ομάδα εμπειρογνωμόνων στις 12 Αυγούστου του 2012 στις εγκαταστάσεις εκχύλισης του μεταλλείου χρυσού Kisladag, κοντά στην πόλη Ursu στην Μικρά Ασία. Διαρροή που οφειλόταν στην συνήθη πρακτική της εταιρείας Eldorado Gold, που έχει και την εκμετάλλευση του εν λόγω ορυχείου, τη μέθοδο της εκχύλισης με κυάνιο σε σωρούς. Μέθοδο που σκοπεύει να εφαρμόσει και στις Σκουριές της Χαλκιδικής άλλωστε. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα, πως καμία προειδοποίηση δεν εξέδωσε η Καναδική εταιρεία για τη διαρροή, αφήνοντας έτσι στο σκοτάδι κατοίκους και κυβέρνηση της Τουρκίας.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2006, ισχυρές βροχοπτώσεις στην περιοχή παρέσυραν τα τέλματα των σωρών κυανίου, με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων της περιοχής να παρουσιάσει συμπτώματα δηλητηρίασης από κυανιούχα.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, χωρικοί, για πρώτη φορά με τη συμπαράσταση του Δημάρχου και του αντιδημάρχου του Canakkale, πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας για τα μεταλλεία χρυσού της περιοχής στο όρος Kaz. Παράλληλα ακτιβιστές και Τύπος κατηγόρησαν την εταιρεία Eldorado Gold για τις φωτιές του περασμένου καλοκαιριού.
Κεντρική Αμερική: Αυθαιρεσίες και ατιμωρησία...
Η ευρεία χρήση κυανίου στο ορυχείο επιφανειακής εξόρυξης San Martin της Καναδικής εταιρείας Goldcorp Inc. Αποτελεί τεράστια πηγή προβλημάτων στην υγεία των κατοίκων της κοιλάδας Siria Valley στην Ονδούρα. Παράλληλα η υπεράντληση τεραστίων ποσοτήτων νερού για τη χρήση του στο ορυχείο, οδήγησε σε δραματική μείωση των υδάτινων αποθεμάτων της περιοχής, προκαλώντας τον μαρασμό της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας. Στην παραπάνω κοιλάδα ζουν 42.000 άνθρωποι, οι οποίοι από το 2000 αντιδρούν έντονα στην επέκταση του ορυχείου χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα ως τώρα.
Η εταιρεία Goldcorp Inc. έχει την αμέριστη στήριξη των κυβερνήσεων τόσο της Ονδούρας και της Γουατεμάλας, χώρας που επίσης δραστηριοποιείται με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα, όσο και του Καναδά που αρνείται κατηγορηματικά την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων στο έδαφος του με βάση την υφιστάμενη, αυστηρότατη, νομοθεσία του.Έτσι η συγκεκριμένη εταιρεία απολαμβάνει ένα καθεστώς απόλυτης ατιμωρησίας, καταπατώντας βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και προκαλώντας τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές.
Αντίθετα στο Εκουαδόρ, τον Απρίλιο του 2008 η κυβέρνηση αυστηροποίησε τους νόμους για τα μεταλλεία, με κριτήριο την προστασία του περιβάλλοντος και των κατοίκων, ενώ στον Παναμά, εβδομάδες διαδηλώσεων των κατοίκων του όρους Cerro Colorado οδήγησαν στην απόσυρση των ευνοϊκών νόμων που είχε περάσει η κυβέρνηση ένα μήνα νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2011.
Αφρική: Αιματηρή εκμετάλλευση του πλούτου της από τους ξένους αποικιοκράτες...
71.894 μεταλλωρύχοι, εκ των οποίων οι 56.850 σε μεταλλεία χρυσού, έχασαν τη ζωή τους μέσα έναν αιώνα στα ορυχεία της Νότιας Αφρικής. Πρωταγωνιστές στα δυστυχήματα αναδεικνύονται οι μεγαλύτερες πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στη χώρα, εταιρείες - κολοσσοί όπως η Anglo Platinum, η Anglo Gold Ashanti, η Harmony και h Gold Fields. Τα χρυσωρυχεία στη Νότια Αφρική είναι τα βαθύτερα στον κόσμο, καθώς επεκτείνονται σε βάθος μεγαλύτερο των τεσσάρων χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης, αλλά και τα πιο θανατηφόρα. Τα τεράστια βάθη που οδηγεί η ανάγκη για περισσότερο κέρδος, οδηγούν τις εταιρείες σ’ έναν τρελό ανταγωνισμό που έχει τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Η φυματίωση και η πνευμονοκονίαση πραγματικά θερίζουν σε τέτοια βάθη, την στιγμή που οι πραγματικά απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των μεταλλωρύχων οδηγούν σε συχνές εξεγέρσεις που καταπνίγονται στο αίμα».
Τέλος, το ΕΚΜ σχολιάζει: «Βορειότερα, στα νότια υψίπεδα των Αιθιοπικών βουνών, οικισμοί ολόκληροι ξεριζώνονται μέσα σε μία νύχτα προκειμένω να χαριστούν τα εδάφη τους στις μεγάλες πολυεθνικές που συνοδεύουν την έλευση του Δ.Ν.Τ. στη χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του εγκλήματος που συντελείται είναι η εν ψυχρώ εκτέλεση 147 από τους 154 συνολικά κατοίκους του οικισμού Balesa των Suri. Το λάθος ήταν απλά ότι κατοικούσαν πάνω σε μια περιοχή πλούσια σε αποθέματα χρυσού. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με τις δικές μας Σκουριές... Η χώρα πιστεύει πως έτσι θα ξεπληρώσει τα τεράστια χρέη της από τα δάνεια του Δ.Ν.Τ., αδιαφορώντας για το ότι έτσι θα εκδιωχθούν από τον τόπο τους είκοσι περίπου χιλιάδες κάτοικοι.
Συμπερασματικά, αρκεί να γυρίσει κάποιος το βλέμμα του στον υπόλοιπο κόσμο και αμέσως θα κατανοήσει το μέγεθος του εγκλήματος που θα διαπραχθεί στη Μήλο, εάν γίνουν αποδεκτά τα σχέδια τηςOrtac Resourses για τη δημιουργία του χρυσωρυχείου. Ένα τόπο που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στη Λατινική Αμερική, την Αφρική ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη μας. Βρίσκεται όμως εδώ δίπλα μας, στο σπίτι μας μέσα...
Θα τους δεχτούμε;».
Πηγή: Εργατικό Κέντρο Μήλου