Της Λίλιαν Δαφερμάκη
Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα… βαδίζει η μελέτη ανάπλασης της παλιάς πόλης, αφού η δημοτική Αρχή εξακολουθεί να κρατά για τον… εαυτό της τις προθέσεις της για το πώς θα διαχειριστεί μια από τις πιο κρίσιμες υποθέσεις αναφορικά με το ιστορικό Ηράκλειο, το οποίο βουλιάζει μέσα σε ένα σκηνικό απίστευτης παρακμής που έχει δημιουργήσει συνθήκες γκετοποίησης.
Από την πλευρά του ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Μαν. Βασιλάκης με δηλώσεις του στην “Π” σημειώνει ότι στις προθέσεις του είναι να ασχοληθεί με την κρίσιμη αυτή υπόθεση, χωρίς όμως επισήμως να δίνει περισσότερες πληροφορίες. Για την ακρίβεια περιορίζεται να αναφέρει: “Θα μάθετε τις εξελίξεις όταν έρθει η ώρα”, αλλά δεν προσδιορίζει ούτε πότε θα έρθει η ώρα ούτε ποιες θα είναι οι εξελίξεις…
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν ο οικιστικός ιστός της εντός των τειχών πόλης, η οποία έχζει και μεγάλη ιστορική διαδρομή, όπως αυτή σώζεται μέσα από τα κτίσματα και τα μνημεία της, λεηλατείται από τη φθορά του χρόνου και την αδιαφορία της δημοτικής Αρχής να δώσει τις λύσεις που υποσχέθηκε από την πρώτη τετραετία εκλογής της.
Σήμερα το μόνο που “κινείται” στην παλιά πόλη είναι σημειακές τροποποιήσεις του σχεδίου πόλης από ιδιώτες οι οποίες εξετάζονται από το ΚΑΣ και θρυμματίζουν σταδιακά το σχέδιο ανάπλασης που έχει κυριολεκτικά “στοιχειώσει”. Δεκάδες ιδιοκτήτες ακινήτων οι οποίοι έχουν κτίσματα στον ιστορικό ιστό είναι εγκλωβισμένοι στη διγλωσσία της δημοτικής Αρχής, διότι τους έχει υποσχεθεί ένα σχέδιο ανάπλασης το οποίο έχει μείνει στα λόγια, ενώ την ίδια ώρα που είναι αντιμέτωποι με ένα σκηνικό απόλυτης απαξίωσης και εγκατάλειψης, που εδραιώνεται με δική της πολιτική ευθύνη.
Όλες οι παλιές γειτονιές της παλιάς πόλης οι οποίες κάποτε έσφυζαν από ζωή, χρώματα και μυρωδιές, σήμερα έχουν μετατραπεί σε χωματερές άχρηστων αντικειμένων και καταφύγιο εξαθλιωμένων μεταναστών που ζουν κάτω από απίστευτες συνθήκες.
Οι περισσότεροι αποφεύγουν ακόμα και να περάσουν από τις περιοχές αυτές, φοβούμενοι την παραβατικότητα, τα ετοιμόρροπα κτήρια ή ακόμα και τη θέα της εγκατάλειψης… Tα ερειπωμένα σπίτια της εντός των τειχών πόλης, που στέκονται όρθια χάρη “στη φιλοτιμία τους”, ανα τακτά διαστήματα αποδεκατίζονται με γενναίες επιχειρήσεις κατεδάφισης, λόγω της ετοιμορροπίας τους. Μέσα σε αυτό το σκηνικό συντρίβεται και απομονώνεται όλο και περισσότερο το ιστορικό κέντρο του Ηρακλείου, ενώ «κοχλάζει» μέσα στα προβλήματα, χωρίς κανείς να ασχολείται επί της ουσίας με αυτά.
Η περίφημη μελέτη ανάπλασης της παλιάς πόλης, που είναι η βάση του καμβά για να αρχίσουν να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα του ιστορικού κέντρου, παραμένει στα αζήτητα με βαρύτατη πολιτική ευθύνη της δημοτικής Αρχής, αφού επέτρεψε να γιγαντωθούν στο παλιό Ηράκλειο, φαινόμενα γκετοποίησης με βαθύτατες κοινωνικές προεκτάσεις.
Ο σύλλογος αρχιτεκτόνων με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του έχει περιγράψει γλαφυρά τις παλινδρομήσεις της περίφημης μελέτης ανάπλασης υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά: «Η μελέτη προστασίας και ανάδειξης της παλιάς πόλης Ηρακλείου, είναι εδώ και πολύ καιρό μια μελέτη φάντασμα! Γίνεται πολύς λόγος γι' αυτήν…"αιωρείται" πάνω από τα πολεοδομικά δρώμενα της πόλης, αλλά κανείς (εκτός από την δημοτική Αρχή, τους αρμόδιους της δημοτικής υπηρεσίας και τον μελετητή) δεν την γνωρίζει. Η μελέτη…"εκπονείται" επί μία δεκαετία! Επί μια δεκαετία “ταξιδεύει” από τον μελετητή στο Δήμο Ηρακλείου και πάλι πίσω. Γιατί; Επειδή, η δημοτική Αρχή αντί να την δημοσιοποιήσει, την κρατά καλά κρυμμένη, την μελετά και την επιστρέφει κάθε φορά με νέες αλλαγές και κατευθύνσεις, σύμφωνα με τις πολιτικές της αποφάσεις δημιουργώντας έτσι (“σκόπιμες”;) καθυστερήσεις. Ο σύλλογος αρχιτεκτόνων Ν. Ηρακλείου επανειλημμένα και έντονα, δημόσια αλλά και επίσημα με ιδιαίτερες επιστολές, έχει αντιδράσει και έχει καταγγείλει την ιδιαίτερα μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της μελέτης. Πιέσεις και εκκλήσεις για την προώθησή της, σχόλια, ερωτήματα και διαμαρτυρίες και άλλων φορέων ή πολιτών, δεν φέρουν αποτέλεσμα». Ο σύλλογος αρχιτεκτόνων ζητά να παραληφθεί άμεσα η υφιστάμενη μελέτη για να προχωρήσει η διαδικασία θεσμοθέτησης της, γιατί όπως ξεκαθαρίζεται στο τέλος δεν θα απομείνει απολύτως τίποτα για να αναπλαστεί...”
πηγή :ΠΑΤΡΙΣ