Υπόμνημα ΤΕΕ/ΤΑΚ στον Υπουργό Οικονομικών στην εκδήλωση των τριών Επιμελητηρίων

ΘΕΜΑ:     Υπόμνημα της Δ.Ε. ΤΕΕ/ΤΑΚ προς τον Υπουργό Οικονομικών για την από κοινού εκδήλωση «Έξοδος και Ανάπτυξη με την Κοινωνία Σύμμαχο» των Επιμελητηρίων (Επιμελητήριο Ηρακλείου, ΟΕΕ ΤΑΚ, ΤΕΕ/ΤΑΚ) στο Ηράκλειο την 23 Φεβρουαρίου 2018

Τα τελευταία δέκα χρόνια βιώνουμε έντονα στη χώρα μας τα αποτελέσματα μιας πρωτόγνωρης κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής. Συσσωρευμένα ελλείμματα και στρεβλώσεις στην οικονομία, στην κοινωνία, στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στην τεχνολογική ανάπτυξη, αλλά και στον πολιτισμό, οδήγησαν σταδιακά τη χώρα και τους πολίτες της σε αδιέξοδα. Αδιέξοδα που εκφράζονται με την σημερινή, αλλά και για πολλά χρόνια στο μέλλον, οπισθοχώρηση σε όλα τα βασικά δικαιώματα και κεκτημένα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας: στη συνταγματική ακεραιότητα, στις δημοκρατικές ελευθερίες, στην πολιτική αυτοδιάθεση, στην εθνική ανεξαρτησία, στη δικαιοσύνη, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στο κράτος πρόνοιας, στην παιδεία, ακόμη και στη σωματική και ψυχική υγεία.

Μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας έχουν βάναυσα φτωχοποιηθεί και η μεσαία τάξη τείνει να εξαφανιστεί κάτω από συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας, σκληρής, παρατεταμένης λιτότητας και υπερφορολόγησης. Μετά από την εφαρμογή τριών σκληρών οικονομικών προγραμμάτων προσαρμογής, τα γνωστά μνημόνια, αναζητούμε μάταια το δρόμο της εξόδου από την επιτροπεία, την αύξηση της απασχόλησης, την πολυπόθητη «Ανάπτυξη», την ανάκαμψη της οικονομίας, της κοινωνίας και του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Στο διεθνή χώρο, η πολιτική και κοινωνική κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Φτώχεια, εκμετάλλευση, πόλεμοι, προσφυγιά και εθνικισμός κυριαρχούν. Η παγκόσμια επικράτηση της τραπεζοκρατίας, με την ακόρεστη δίψα για υπερκέρδη, ωθεί τον πλανήτη σε μη βιώσιμο μέλλον. Στην Ευρώπη, ναυαγούν καραβιές προσφύγων, συρματοπλέγματα και ρατσιστικά τείχη υψώνονται και ολοένα και περισσότερα κοινωνικά στρώματα βυθίζονται στη φτώχεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Eurostat ανακοίνωσε, για το 2016, ότι σχεδόν το 10% του πληθυσμού της Ε.Ε., δηλαδή ένα στα δέκα ευρωπαϊκά νοικοκυριά, αδυνατεί να θερμάνει επαρκώς την κατοικία του. Το ποσοστό αυτό για την Ελλάδα ανήλθε σε 29%, με τη χώρα μας να καταγράφει το δεύτερο υψηλότερο αρνητικό ρεκόρ μεταξύ των χωρών της Ε.Ε..

Επιπρόσθετα, τα απομεινάρια του «κοινωνικού κράτους» κατεδαφίζονται, ο πολιτικός αμοραλισμός αντικατέστησε τον ευρωπαϊκό ανθρωπιστικό ιδεαλισμό, το άγχος κυριαρχεί και η υποκουλτούρα θριαμβεύει. Ο φασισμός με ή/και χωρίς τη συνοδεία του εθνικισμού και της αθλιότερης μορφής του, το φάντασμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, το ναζισμό, αναπτύσσεται σταθερά σε όλο και περισσότερες χώρες, κατακτώντας με γοργά βήματα τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Η Ελλάδα, μέσα σε αυτό το ασταθές και γοργά μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον, οφείλει να ανακάμψει, με σεβασμό στον άνθρωπο, στην εργασία και στο περιβάλλον, στηρίζοντας αποτελεσματικά τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να οικοδομήσει ένα οικονομικό περιβάλλον δημιουργίας και προόδου αλλά και μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση, αξιοποιώντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα προς όφελος του λαού μας. Η Ελλάδα της κρίσης βρίσκεται, δυστυχώς, στην τελευταία θέση ανάμεσα στις 29 αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου σύμφωνα με τον Δείκτη Δίκαιης Ανάπτυξης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Ένας δείκτης που αφορά συνδυαστικά σε διάφορους τομείς όπως η ανάπτυξη, οι κοινωνικές ανισότητες και η Δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών. Αντίστοιχα χαμηλή είναι η κατάταξη [26η στους 28 της ΕΕ] και ως προς τους δείκτες βιώσιμης ανάπτυξης.

Η Κρήτη, το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το πέμπτο μεγαλύτερο της Μεσογείου, αποτελούσε ανέκαθεν κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό διακριτό πόλο με ιδιαίτερη συνεισφορά στη χώρα. Ως κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, η Κρήτη, προφανώς, δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη από τα γενικότερα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα και επιπτώσεις, καθώς κι από τις διεργασίες που συντελούνται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν όμως και «τοπικές» στρεβλώσεις που έχουν ήδη σωρευτεί εδώ και δεκαετίες στο ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον της Κρήτης, όπως: άναρχη ανάπτυξη, χρόνια εγκατάλειψη στρατηγικών υποδομών, αυθαίρετη δόμηση, παράνομες επιχειρηματικές δραστηριότητες, καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων και προστατευόμενων περιοχών, γκρίζες και μαύρες οικονομικές δραστηριότητες, ασύμμετρη και άμετρη κατανομή κι ανάπτυξη ενεργειακών υποδομών, συμπεριλαμβανομένων και των ΑΠΕ, οπισθοχώρηση δεικτών ευημερίας του πληθυσμού και πλήθος ακόμη.

Στο οικονομικό και επενδυτικό πεδίο, η Κρήτη έχει οπισθοχωρήσει αρκετά επιστρέφοντας ξανά στα επίπεδα της δεκαετίας του 2000. Ωστόσο, ο τουρισμός, ο αγροτοδιατροφικός τομέας και το ανθρώπινο δυναμικό, με αναπτυξιακό μοχλό την καινοτομία και τα εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα της Κρήτης, δημιουργούν προϋποθέσεις και ευκαιρίες για ανάπτυξη κι ευημερία. Η αξιοποίηση τους, όμως, δεν πρέπει να επαναλαμβάνει σφάλματα του παρελθόντος και θα πρέπει να έχει στο επίκεντρο της το αειφορικό μέλλον και το παγκόσμιο γίγνεσθαι, όπως αυτά γίνονται αντιληπτά στην κομβική αυτή πλευρά της ανατολικής Μεσογείου.

Με αφετηρία την περιφερειακή αυτοδιοικητική διάρθρωση, κατά την τελευταία δεκαετία αναδύεται σταδιακά μια νέα «παγκρήτια» προσέγγιση σε ζητήματα που αφορούν στα μεγάλα προβλήματα της Μεγαλονήσου, όπως: η αναπτυξιακή προοπτική, η κοινωνική συνοχή, η περιβαλλοντική διαχείριση, τα απόβλητα, οι ενεργειακοί πόροι, η ασφάλεια, η υγεία και η παιδεία. Τα θέματα αυτά οδηγούνται και πρέπει να οδηγούνται σε πλαίσιο αναφοράς και επίλυσης που αντανακλά σε ολόκληρη την Κρήτη, αν και με ασυμμετρίες τοπικότητας σε επιμέρους θέματα [διοικητική πολυπολικότητα, ασύμμετρη συσσώρευση ενεργειακών υποδομών στους ορεινούς όγκους και σε περιοχές υψηλής περιβαλλοντικής σημασίας, τουριστική ανάπτυξη πολλών ταχυτήτων, ανομοιόμορφη νησιωτικότητα με σημαντικές διαφορές μεταξύ βόρειων και νότιων ακτών κλπ.]

Οι βασικές συνιστώσες, ωστόσο, του αναπτυξιακού μέλλοντος δεν μπορεί παρά να είναι: η δημοκρατική διαχείριση των κοινών, η κυκλική οικονομία και η εξωστρέφεια.

Σε μια τέτοια προσπάθεια, ο ρόλος του μηχανικού είναι κομβικός και είναι πρωτεύουσας σημασίας, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ανασυγκρότηση μέσα από ορθολογική ανάπτυξη σε τομείς της οικονομίας όπως η αγροτοδιατροφή, το περιβάλλον, η ενέργεια, ο τουρισμός, οι νέες τεχνολογίες, αλλά και μέσα από την αξιοποίηση των στοιχείων της ισχυρής ταυτότητας όπως η γλώσσα, ο πολιτισμός κι οι τέχνες.

Αντ’ αυτού, όμως, φαίνεται ότι το επάγγελμα του μηχανικού στη χώρα μας υποβαθμίζεται διαρκώς, όπως προκύπτει από την αθρόα φυγή νέων επιστημόνων μηχανικών στο εξωτερικό, αλλά και την ετεροαπασχόληση και την ανεργία όσων μένουν πίσω. Την υποβάθμιση εντείνει η υποχρηματοδότηση της ανώτατης εκπαίδευσης αλλά και η διαρκής απαίτηση για την πιστοποίηση γνώσεων και δεξιοτήτων, ακόμη και σε βασικούς τομείς του γνωστικού αντικειμένου του μηχανικού, ως προαπαιτούμενου για την άσκηση του επαγγέλματος.

Στα προηγούμενα θα πρέπει να προστεθεί η υποβάθμιση κι η διάθεση εξαφάνισης του δημόσιου χαρακτήρα σχεδόν όλων των κεντρικών ρυθμίσεων που αφορούν στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του πολεοδομικού και φυσικού πλούτου της χώρας και η πορεία εκχώρησης σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων σε χέρια ιδιωτών, ακόμη και στην περίπτωση δημόσιων αγαθών όπως το νερό. Για το τελευταίο, μάλιστα, η Ε.Ε. αποκαλύπτει τον ανεπιθύμητο αντιφατικό της χαρακτήρα όταν, το Παρίσι και το Λονδίνο παίρνουν πίσω το νερό τους, σε δημόσιο έλεγχο όπως και εκατοντάδες πόλεις της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, οι οποίες δοκίμασαν το ιδιωτικό μοντέλο για χρόνια και το απέρριψαν. Την ίδια στιγμή η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης πιέζει χώρες του Νότου, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία αλλά και η Ιρλανδία, χώρες δηλαδή που υπέγραψαν μνημόνιο, να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους συστήματα ύδρευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιδιωτικοποιήσεις συστημάτων ύδρευσης και όροι σε σχέση με το νερό υπάρχουν σε κάθε μνημόνιο που έχουν υπογράψει αυτές οι χώρες.

Ένας από τους σοβαρότερους παράγοντες που επιτείνουν την αβεβαιότητα στον κλάδο των μηχανικών (και γενικότερα των ελλήνων επιστημόνων) είναι η πλήρης σύγχυση που έχουν προκαλέσει οι αλλεπάλληλοι ασφαλιστικοί νόμοι. Είναι απολύτως σαφές ότι το καθεστώς επιβολής υπέρογκων εισφορών, έχει προ πολλού υπερβεί κάθε όριο αντοχής των ασφαλισμένων, και στην πραγματικότητα από ασφαλιστικό/ανταποδοτικό σύστημα έχει καταλήξει σε ένα ανομολόγητο κρυπτοφορολογικό. Οι δυσβάσταχτες εισφορές εκτοξεύουν την συνολική επιβάρυνση (εισφορών και φόρων) των ελεύθερων επαγγελματιών σε ποσοστό που υπερβαίνει το 60% του εισοδήματος. Επιπλέον, η ενοποίηση των Ταμείων, δεν έγινε τάχα για το νοικοκύρεμα του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά έγινε ουσιαστικά για την κάλυψη δανειακών μνημονιακών απαιτήσεων της χώρας. Και, βέβαια, στο σκόπιμα καλλιεργούμενο θολό τοπίο των συντάξιμων αποδοχών, το πραγματικό ύψος των συντάξεων δεν είναι ξεκάθαρο ούτε στους συντάκτες των συνταξιοδοτικών νομοσχεδίων με τους πολύπλοκους αλγόριθμούς! Για τους λόγους αυτούς, η προσπάθεια που θα τροφοδοτήσει την ανάπτυξη, με την κοινωνία ως σύμμαχο, πρέπει να περιλαμβάνει την ακύρωση των ασφαλιστικών χαρατσιών, την αντιστάθμιση της κλοπής των αποθεματικών των ταμείων, και προπάντων την απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους.

Η δουλειά του μηχανικού είναι από τη φύση της συνυφασμένη με το συμφέρον της κοινωνίας και με την ανάπτυξη, η οποία ιδιαίτερα στη χώρα μας καθορίζεται από την περιφερειακή της διάσταση. Οι ακολουθούμενες πολιτικές συγκέντρωσης όλων πλέον των έργων σε λίγες εργοληπτικές επιχειρήσεις και η γενίκευση των ιδιωτικοποιήσεων και των Σ.Δ.Ι.Τ που αποφεύγουν το θεσμικό πλαίσιο Δημοσίων Έργων και Μελετών, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη δεινή θέση των μικρών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή Δημοσίων Μελετών και Έργων, με προφανείς επιπτώσεις στην τοπική οικονομία. Ο κίνδυνος πλήρους αφανισμού του μικρομεσαίου μελετητικού και εργοληπτικού δυναμικού δεν είναι πλέον υπόθεση αλλά πραγματικότητα, ειδικά μετά τις τελευταίες νομοθετικές παρεμβάσεις.

Καταλυτικά στην κατεύθυνση αυτή επιδρούν ακόμη δύο κρίσμοι παράγοντες:

• Το ισχνό ως ανύπαρκτο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο καθιστά προβληματική ακόμη και την υλοποίηση έργων με ευρωπαϊκούς πόρους αφού δεν χρηματοδοτούνται οι αναγκαίες μελέτες, οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούν προαπαιτούμενο αιρεσιμότητας για την ένταξη και τη χρηματοδότηση έργων.

• Η ακολουθούμενη πρακτική από τους περισσότερους δημόσιους φορείς, η οποία έχει ενταθεί με τις πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις, να βαφτίζονται τα έργα ως «προμήθειες» κι οι μελέτες ως «έρευνα» με τα εκπαιδευτικά ή ερευνητικά ιδρύματα να «κλέβουν» τις δουλειές από τους αποφοίτους τους, δημιουργώντας ένα περιβάλλον αθέμιτου ανταγωνισμού.

Με βάση τα παραπάνω είναι αναγκαίο να στηριχτούν οι μηχανικοί και οι ντόπιες παραγωγικές δυνάμεις και να συνεργαστούν σε επενδύσεις που βασίζονται στην ποιότητα, σε επιχειρήσεις οι οποίες επανεπενδύουν τα κέρδη στην ντόπια οικονομία, σέβονται τους φυσικούς και πολιτιστικούς πόρους και επιδιώκουν την εξοικονόμηση αντί της κατανάλωσης πόρων, σε όλα τα πεδία ζωής και επιχειρηματικής δράσης.

Σε τοπικό επίπεδο, είναι αναγκαία η συνεργασία του ΤΕΕ με την πολιτεία έτσι ώστε να καθοριστούν σε επίπεδο Κρήτης οι οριογραμμές αιγιαλού και παραλίας, να οριοθετηθούν τα σημαντικά ρέματα, να ψηφιοποιηθούν όλες οι θεσμοθετημένες γραμμές και χρήσεις (όρια απαλλοτρίωσης, όρια οικισμών κλπ) να ελεγχθούν όλα τα δημόσια κτίρια για θέματα στατικής επάρκειας και κατανάλωσης ενέργειας, να μελετηθούν φαινόμενα διάβρωσης παράκτιας ζώνης. Το ΤΕΕ μπορεί και θα πρέπει να συμβάλει ώστε να ολοκληρωθεί ο χωρικός σχεδιασμός σε επίπεδο ΓΠΣ, Τοπικών και Ειδικών Χωρικών, ΣΧΟΟΑΠ κλπ, να αντιμετωπιστούν ζητήματα οικοδομησιμότητας στους οικισμούς και να τακτοποιηθεί, επιτέλους, το θέμα των χρήσεων γης.

Στο ίδιο πλαίσιο αναφοράς το ΤΕΕ θα συνεργαστεί και θα συμβάλει στον Περιφερειακό Σχεδιασμό Διαχείρισης Στερεών και Υγρών Αποβλήτων - Αστικών και Βιομηχανικών με έμφαση στη διαλογή στην πηγή, στην ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων, στην προστασία των οικοτόπων και του αιγιαλού από την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα οικονομικών συμφερόντων.

Επιπλέον, το ΤΕΕ, ο θεσμικός τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας συνδράμει και αγωνίζεται για την ανάδειξη και η υπεράσπιση της ποιότητας του δημοσίου χώρου μέσα από προτάσεις και δράσεις που έχουν στόχο την απόδοση του σε κοινή χρήση και την αναβάθμιση των ποιοτικών του χαρακτηριστικών.

Στον τομέα των μεταφορών και συγκοινωνιών η Κρήτη υπολείπεται κατά πολύ του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Κατεύθυνση θα πρέπει να είναι ο εκσυγχρονισμός, η αναβάθμιση και η δημιουργία σύγχρονων, αλλά κυρίως, ασφαλών θαλάσσιων, οδικών και εναέριων υποδομών και διασύνδεση αυτών των έργων μεταξύ τους με ισόρροπη κατανομή σε ολόκληρη την Κρήτη και με γνώμονα την εξοικονόμηση φυσικών πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Επιπλέον, εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα που θα πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί σοβαρά, αποτελεί η οδική ασφάλεια σε αστικές και υπεραστικές οδούς τόσο στο υφιστάμενο όσο και στο σχεδιαζόμενο δίκτυο με την ολοκλήρωση ΒΟΑΚ & ΝΟΑΚ.

Στον ενεργειακό τομέα η Κρήτη μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε πράσινο νησί, με αξιοποίηση των τοπικών ενεργειακών πόρων με έργα σύστοιχης κλίμακας με το νησιωτικό περιβάλλον, χωρίς καμιά επίπτωση στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και στον πράσινο και ποιοτικό τουρισμό ετήσιας διάρκειας.

Πρόσθετες επιδιώξεις, στα πλαίσια της δημιουργίας αξίας και προόδου οφείλουν να είναι και οι ακόλουθες:

• να απλουστευθούν οι διαδικασίες για την έναρξη επενδυτικών και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και να μειωθεί η γραφειοκρατία στη δημόσια διοίκηση χωρίς εκπτώσεις στο τεχνικό αντικείμενο,

• να γίνει κωδικοποίηση της νομοθεσίας και αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων χωρίς επικαλύψεις σε επίπεδο διοίκησης,

• να εξειδικευτεί και να αναβαθμιστεί το υπαλληλικό προσωπικό με προσλήψεις διπλωματούχων μηχανικών στις τεχνικές υπηρεσίες και να κατοχυρωθεί θεσμικά η επιτελική στελέχωση των τεχνικών τομέων της Δημοσίας Διοίκησης από Μηχανικούς,

• να μη διαλυθεί ο δημόσιος τομέας και να πάψει να απαξιώνεται η έννοια του δημοσίου συμφέροντος έτσι ώστε η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας να είναι προς όφελος της κοινωνίας,

• να βελτιωθεί το σύστημα απόδοσης και απονομής δικαιοσύνης και να γίνεται ταχεία και σε βάθος εκκαθάριση των σκανδάλων που μολύνουν το σώμα της δημοκρατίας και οδηγούν στην απαξίωση του συλλογικού καλού και βυθίζουν στη μαζική ανυποληψία τον πολιτικό κόσμο.

• να καταστεί η διαφάνεια και η λογοδοσία, κεντρική συνιστώσα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, της παραγωγικής και της κοινωνικής δραστηριότητας ανεξάρτητα από τα εκάστοτε κέντρα επιρροής και ισχύος που επιδιώκουν να τις επηρεάζουν,

• να αναπτυχθεί με όλους τους τρόπους η αλληλεγγύη με τους κοινωνικούς φορείς και να καταστούν κυρίαρχες οι πρακτικές της συλλογικότητας και η παρουσία της κοινωνίας των Πολιτών σε όλα τα επίπεδα της παραγωγικής και της κοινωνικής μας συνθήκης,

• να ενισχυθεί και να υποστηριχτεί η έρευνα και η καινοτομία τόσο σε ερευνητικό επίπεδο όσο και στην ίδια την παραγωγική διαδικασία.

Κύριε υπουργέ,

Η σημερινή κρίση είναι καταρχάς πολιτική - και αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου ανεξάρτητα εάν ευθύνονται για αυτήν οι αρπακτικές και διεφθαρμένες χρηματοπιστωτικές ελίτ, είτε πρόκειται για γενικευμένη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, είτε πρόκειται για κρίση εκπροσώπησης που μεταφράζεται σε υψηλά ποσοστά αποχής στις εκλογές και ακροδεξιά ψήφο. Ο ίδιος δηλώσατε πρόσφατα στους Financial Times και στην γαλλική Ηχώ ότι, το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης θα είναι φιλικό προς την ανάπτυξη και την κοινωνία.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι έξοδος από την κρίση και η ανάπτυξη με σύμμαχο την κοινωνία, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνον με ανάπτυξη και αλληλεγγύη, αντί λιτότητας, και αυτό η παρούσα κυβέρνηση πρέπει να το εφαρμόσει στον παρόντα χρόνο κι όχι να το μεταθέσει στις επόμενες γενιές, μαζί με τα οικονομικά χρέη του παρόντος, επαυξημένα, όπως προτείνει, με απόλυτο πολιτικό κυνισμό και υποκρισία, η Οικοκονομικη και Κοινωνική Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου!