Το τεράστιο, φουτουριστικό θέρετρο είναι φωλιασμένο στο Εθνικό Πάρκο Λα Μανταλένα, μία από τις πιο γοητευτικά όμορφες γωνιές της Μεσογείου, όπου τα κύματα χτυπάνε τον γρανίτη σε μια σειρά μικροσκοπικών νησιών στα ανοικτά της βορειοανατολικής ακτής της Σαρδηνίας.
Το κόστος του θερέτρου: € 470 εκατομμύρια. Παράδοση του έργου προς την ιταλική κυβέρνηση: 2009. Προορισμός: η φιλοξενία της συνόδου κορυφής της Ομάδας των 8 κορυφαίων βιομηχανικών εθνών.
Πραγματική χρήση: Καμμία. Σχεδόν έξι χρόνια αργότερα, τα πλήρως εξοπλισμένα κτίρια από γυαλί και ατσάλι σκουριάζουν ήσυχα από τις κρύες ριπές του ανέμου που κατεβαίνουν από τη Γαλλία.
«Οι υπεύθυνοι δεν αισθάνονται καμμία ανάγκη να δώσουν εξηγήσεις. Υπάρχει μια πεποίθηση, στην Ιταλία, όπως και αλλού, ότι οι μεγάλες διοργανώσεις αφήνουν πίσω τους μια κληρονομιά σπατάλης και καθεδρικούς ναούς στην έρημο», γράφουν οι New York Times.
«Αυτό συνέβη μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, όταν το αστρονομικό κόστος βοήθησε να βυθιστούν τα δημόσια οικονομικά στην Ελλάδα. Μέχρι ένα σημείο, η ίδια σκηνή εκτυλίχθηκε στον απόηχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στη Νότια Αφρική, το 2010. Συμβαίνει μετά τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι το 2014, όταν τελείωσε ένα γεγονός που καθρέφτισε τα όνειρα μεγαλείου του Βλαντιμίρ Πούτιν», συνεχίζει το δημοσίευμα.
Το φιάσκο στο Λα Μανταλένα δεν είναι τόσο θεαματικό, ή τόσο ακριβό όσο κάποια από αυτά, αλλά είναι πιο περίεργο. Ολυμπιακοί Αγώνες πράγματι έγιναν στην Αθήνα και στο Σότσι. Η Νότια Αφρική είδε αγώνες ποδοσφαίρου. Αλλά το αρχιπέλαγος Λα Μανταλένα - όπου ο Ναπολέων υπέστη την πρώτη ήττα του και ο Γκαριμπάλντι, ο πατέρας της σύγχρονης Ιταλίας έζησε για ένα διάστημα, εξόριστος στην πατρίδα του - είναι στοιχειωμένο μόνο από τις σκιές μιας συνάντησης κορυφής που δεν έγινε ποτέ: την τελευταία στιγμή, Ιταλία την μετέφερε στην ηπειρωτική χώρα.
Η Σαρδηνία, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, υποφέρει από ποσοστό ανεργίας των νέων άνω του 50%. Είναι οικονομικά και γεωγραφικά απομονωμένη, και οι πετροχημικές και μεταλλουργικές βιομηχανίες της, οι δίδυμες μηχανές της τοπικής οικονομίας, έχουν αρχίσει να κλείνουν. Η Σαρδηνία θα μπορούσε να έχει κάνει πολλά με τα εκατομμύρια που σπαταλήθηκαν. Τα € 470 εκατομμύρια θα είχαν καλύψει τον προϋπολογισμό για την εκπαίδευση, την απασχόληση, τον τουρισμό, τις τέχνες και τον αθλητισμό στο νησί.
Η Mita Resort, η εταιρεία διαχείρισης της κατασκευής, καταγγέλλει ότι η θάλασσα δεν έχει καθαριστεί και το Λα Μανταλένα δεν προσελκύει πλούσιους τουρίστες. Ούτε είναι σαφές το ποιος έχει τη συνολική ευθύνη για το συγκρότημα. Η περιφερειακή αρχή δεν έχει χρήματα, η εθνική κυβέρνηση δεν έχει χρόνο, και οι ιδιώτες επενδυτές δεν έχουν ιδέες.
Πραγματική χρήση: Καμμία. Σχεδόν έξι χρόνια αργότερα, τα πλήρως εξοπλισμένα κτίρια από γυαλί και ατσάλι σκουριάζουν ήσυχα από τις κρύες ριπές του ανέμου που κατεβαίνουν από τη Γαλλία.
«Οι υπεύθυνοι δεν αισθάνονται καμμία ανάγκη να δώσουν εξηγήσεις. Υπάρχει μια πεποίθηση, στην Ιταλία, όπως και αλλού, ότι οι μεγάλες διοργανώσεις αφήνουν πίσω τους μια κληρονομιά σπατάλης και καθεδρικούς ναούς στην έρημο», γράφουν οι New York Times.
«Αυτό συνέβη μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, όταν το αστρονομικό κόστος βοήθησε να βυθιστούν τα δημόσια οικονομικά στην Ελλάδα. Μέχρι ένα σημείο, η ίδια σκηνή εκτυλίχθηκε στον απόηχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στη Νότια Αφρική, το 2010. Συμβαίνει μετά τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι το 2014, όταν τελείωσε ένα γεγονός που καθρέφτισε τα όνειρα μεγαλείου του Βλαντιμίρ Πούτιν», συνεχίζει το δημοσίευμα.
Το φιάσκο στο Λα Μανταλένα δεν είναι τόσο θεαματικό, ή τόσο ακριβό όσο κάποια από αυτά, αλλά είναι πιο περίεργο. Ολυμπιακοί Αγώνες πράγματι έγιναν στην Αθήνα και στο Σότσι. Η Νότια Αφρική είδε αγώνες ποδοσφαίρου. Αλλά το αρχιπέλαγος Λα Μανταλένα - όπου ο Ναπολέων υπέστη την πρώτη ήττα του και ο Γκαριμπάλντι, ο πατέρας της σύγχρονης Ιταλίας έζησε για ένα διάστημα, εξόριστος στην πατρίδα του - είναι στοιχειωμένο μόνο από τις σκιές μιας συνάντησης κορυφής που δεν έγινε ποτέ: την τελευταία στιγμή, Ιταλία την μετέφερε στην ηπειρωτική χώρα.
Η Σαρδηνία, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, υποφέρει από ποσοστό ανεργίας των νέων άνω του 50%. Είναι οικονομικά και γεωγραφικά απομονωμένη, και οι πετροχημικές και μεταλλουργικές βιομηχανίες της, οι δίδυμες μηχανές της τοπικής οικονομίας, έχουν αρχίσει να κλείνουν. Η Σαρδηνία θα μπορούσε να έχει κάνει πολλά με τα εκατομμύρια που σπαταλήθηκαν. Τα € 470 εκατομμύρια θα είχαν καλύψει τον προϋπολογισμό για την εκπαίδευση, την απασχόληση, τον τουρισμό, τις τέχνες και τον αθλητισμό στο νησί.
Η Mita Resort, η εταιρεία διαχείρισης της κατασκευής, καταγγέλλει ότι η θάλασσα δεν έχει καθαριστεί και το Λα Μανταλένα δεν προσελκύει πλούσιους τουρίστες. Ούτε είναι σαφές το ποιος έχει τη συνολική ευθύνη για το συγκρότημα. Η περιφερειακή αρχή δεν έχει χρήματα, η εθνική κυβέρνηση δεν έχει χρόνο, και οι ιδιώτες επενδυτές δεν έχουν ιδέες.
πηγή : ΤΟ ΒΗΜΑ