ΔΗΜΟΣΙΟ: Όλοι στην Προκρούστια κλίνη
Οι λίστες «προγραφών» είναι έτοιμες: Η δικομματική (πλέον) κυβέρνηση των προθύμων υπηρετών και συνεργατών του ΔΝΤ, της ΕΕ και των μνημονίων, μετά τις καλοκαιρινές επιτυχίες της στην ΕΡΤ και αλλού, ξαναχτυπά δριμύτερη και φυσικά (παρά τις σχετικές διαψεύσεις) βάζει στο στόχαστρο και τους μηχανικούς. Έτσι, χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε ποιοι σε αυτή τη φάση θα βγουν τελικά σε διαθεσιμότητα τους τελευταίους δύο μήνες στοχοποιήθηκαν:
- Από τη ΓΓΔΕ του ΥΠΥΜΕΔΙ, πάνω από 150 Μηχανικοί . Υπάλληλοι με κρίσιμες αρμοδιότητες, όπως η αποκατάσταση σεισμοπλήκτων, ειδικά σε μια σεισμογενή περιοχή σαν την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή ανοίγει η συζήτηση για το «σεισμόσημο» που θα φορτώσει τους πολίτες με νέα βάρη.
- Από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας 52 Μηχανικοί με Σύμβαση Αορίστου Χρόνου από διάφορα πόστα
- 13 Αρχιτέκτονες Διπλωματούχοι Μηχανικοί μόνιμοι υπάλληλοι της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, όλοι τους με υψηλά προσόντα που έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ.
- Από την Δ/νση Τεχνικής και Στέγασης του ΙΚΑ, η οποία σχεδόν διαλύεται, 39 Μηχανικοί. Αρκετοί από τους παραπάνω μετατάχθηκαν εκεί από τον ΟΕΚ, ο οποίος πρόσφατα διαλύθηκε με μνημονιακό Νόμο.
- Από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας,εκατοντάδες εργαζόμενοι διοικητικοί ή μέλη του βοηθητικού, εργαστηριακού και τεχνικού προσωπικού, ενδεχομένως και πολλοί μηχανικοί.
- Με την υποβάθμιση ή και κατάργηση μαθημάτων (όπως του Σχεδίου στο Λύκειο) και την υποβάθμιση Τομέων του Επαγγελματικού Λυκείου, δρομολογείται η διαθεσιμότητα μηχανικών εκπαιδευτικών.
Ήδη αναφέρεται το ενδεχόμενο διάλυσης των Τεχνικών Υπηρεσιών των Δήμων και μετακίνησης ή και απόλυσης εκατοντάδων μηχανικών και από τους ΟΤΑ. Όπως εξάλλου διαβεβαίωσαν τόσο ο Σαμαράς, όσο κι ο Μητσοτάκης, από τις διαθεσιμότητες αυτές θα προκύψει και μεγάλο μέρος των 15.000 απολύσεων, γκρεμίζοντας όλα τα ψεύδη και τις ψευδαισθήσεις περί κινητικότητας.
Είναι προφανές ότι καταρρέει παταγωδώς, με την πρακτική αυτή της κυβέρνησης, κάθε πρόφαση και δικαιολογία περί «αξιοκρατίας» και «αξιολόγησης» στον Δημόσιο Τομέα μιας και οδηγούνται εκτός υπηρεσίας διπλωματούχοι, με μεταπτυχιακά και διορισμό μέσω ΑΣΕΠ, με τεράστια εμπειρία, ακόμα και Ειδικοί Επιστήμονες, χωρίς να αποτελούν πλεονάζον προσωπικό. Γι άλλη μια φορά η “αξιολόγηση” έχει ως μόνο στόχο τη νομιμοποίηση των απολύσεων και σε καμία περίπτωση δεν είναι ανεκτή.
Η επίθεση είναι συνολική με στόχο να διαλύσουν το δημόσιο τομέα και κάθε κοινωνική προστασία, να χαρίσουν τα δημόσια αγαθά και τη δημόσια περιουσία σε επιχειρηματίες και σε τοκογλύφους δανειστές. Δεν έχει καμία σχέση με αυτά που λένε για δήθεν «μεγάλο δημόσιο» (μικρότερο όμως απ’ το μέσο όρο της ΕΕ) και «δημόσιο χρέος» (το οποίο μετά από 3 χρόνια επιτυχιών έσπασε όλα τα ρεκόρ), αυτά είναι απλώς η πρόφαση και η ευκαιρία. Θέλουν η Ελλάδα θα γίνει μια ειδική οικονομική ζώνη, με ανεργία 50%, μισθούς των 450 ευρώ και συντάξεις των 350 ευρώ. Δεν θα σταματήσουν αν δεν τον πετύχουν, με συντριπτικές επιπτώσεις για ολόκληρη την κοινωνία.
Μη ρωτάς αν είσαι στη λίστα, όλοι είμαστε!
Είναι θέμα τύχης το πότε θα απολυθεί ο καθένας από μας, το Σεπτέμβρη, τον Δεκέμβρη ή το 2014. Αν θα απολυθεί με κατάργηση της οργανικής του θέσης, με μεταφορά της σε άλλο νομό, με κατάργηση της Υπηρεσίας ή του ΝΠΔΔ όπου δουλεύει, με επανεξέταση του φακέλου πρόσληψής του… Είναι άσχετο με το πόσο «απαραίτητος» θεωρεί ότι είναι. Για την κυβέρνηση κανένας υπάλληλος με σταθερό μισθό και κανονική σχέση εργασίας δεν είναι απαραίτητος! Σκοπός της είναι να αντικατασταθούμε από «επιδοτούμενους ανέργους», εργαζόμενους μέσω ΜΚΟ, ιδιώτες εργολάβουςπου θα απασχολούν υποψήφιους ανέργους με μισθούς πείνας … Όλοι και όλες είμαστε εν δυνάμει «διαθέσιμοι». Δεν θα σταματήσουν φυσικά εδώ. Συνολικά οι απολύσεις θα ξεπεράσουν τις 150.000 (1 στους 3 περίπου!), μέχρι να πετύχουν τον στόχο των λιγότερων από 450.000 υπαλλήλων σε όλο το δημόσιο (μαζί με τα σώματα ασφαλείας -που ενισχύουν- και το στρατό). Θέλουν όλα να ανατεθούν σε ιδιώτες, να μην υπάρχουν δημόσια και κοινωνικά αγαθά αλλά ο καθένας, απ’ τους λίγους που θα ’χουν πρόσβαση σ’ αυτά, να πληρώνει ακριβά για την υγεία (βλ. 25 ευρώ είσοδος για αρχή στα δημόσια νοσοκομεία), την παιδεία, τον πολιτισμό!
Λες: δεν μπορώ να απεργήσω γιατί δε μου φτάνει ο μισθός μου.
Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να απεργήσεις, γιατί δε σου φτάνει ο μισθός σου! Γιατί μέσα σε 3 χρόνια έχουμε χάσει το 50% των αποδοχών μας.
Λες: δεν μπορώ να απεργήσω, έχω παιδιά και οικογένεια. Για τα παιδιά σου πρέπει να απεργήσεις, δεν έχουν κανένα μέλλον και το ξέρεις. Παραδέξου το και κάνε κάτι γι’ αυτό. Από σένα περιμένουν και το αξίζουνΛες: δεν απεργώ παρά μόνο αν απεργήσουν και όλοι οι άλλοι.
Μα και οι άλλοι το ίδιο λένε για σένα, γιατί σε αυτό το “όλοι οι άλλοι” είσαι μέσα κι εσύ.
Λες: δε θα απεργήσω, γιατί ο,τι και να κάνουμε δεν καταφέρνουμε τίποτα.
Λες ψέματα και το ξέρεις, γιατί όταν είσαι μέσα στην τάξη, συμβουλεύεις τους μαθητές σου που απογοητεύονται να συνεχίσουν να προσπαθούν και τους λες ότι μόνο όποιος δεν προσπαθεί δεν καταφέρνει ποτέ και τίποτα. Γιατί τους διδάσκεις για τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη, για τη Γαλλική Επανάσταση, γιατί κάθε χρόνο οργανώνεις γιορτές για την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο και για το ηρωικό “ΌΧΙ” του ελληνικού λαού στο ναζισμό. (Από μήνυμα εκπαιδευτικού προς τους συναδέλφους του)
Ποιος αν όχι εμείς, πότε αν όχι τώρα?
Τα σχήματα του παρελθόντος έχουν τελειώσει: ούτε η «διαπραγμάτευση» με την όποια πολιτική ηγεσία, ούτε οι «εξαιρέσεις» ούτε ο συνδικαλισμός των διαδρόμων, ούτε οι 24ωρες απεργίες-ντουφεκιές μπορούν να δώσουν καμιά λύση. Πλέον είναι σαφές ότι δεν έχει νόημα να παλεύουμε απλώς για να αποτραπούν αυτές ή οι επόμενες απολύσεις, αλλά για να φύγει η κυβέρνηση, η Τρόικα, το ΔΝΤ και η πολιτική τους. Δεν αρκεί να παλέψει ένας κλάδος, πρέπει να γίνει κάτι μαζικό, αποφασιστικό και με διάρκεια ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ. Είναι ανάγκη ο αγώνας να γίνει υπόθεση του καθενός και της καθεμιάς από μας για να πετύχει. Είναι ανάγκη να θυσιάσουμε όχι ένα αλλά πολλά μεροκάματα, για να πείσουμε και τον συνταξιούχο, τον μικροεπαγγελματία, τον άνεργο ότι ο αγώνας μας είναι και δικός του.
Η πρόταση μας είναι να συντονιστούμε με ολόκληρο το κίνημα, αλλά και με κινήσεις πολιτών σε γειτονιές κλπ. Να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις απεργιακής συμπόρευσης και με άλλους κλάδους για την εκδήλωση απεργίας διαρκείας. Μιας απεργίας που θα έχει διακλαδικά – πανεργατικά χαρακτηριστικά. Που θα είναι στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων μέσω Γενικών Συνελεύσεων και Επιτροπών Αγώνα. Μαζί με τους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, στα υπουργεία, στους δήμους, στους οργανισμούς, μαζί με τη νεολαία αλλά και όλο το λαό.
Και όχι μόνο αυτό. Η απεργία από μόνη της δεν φτάνει πλέον, χώρια που πολλοί από μας έχουν πρόβλημα να την εφαρμόσουν χωρίς οργανωμένο απεργιακό ταμείο. Οφείλουμε να ξαναδώσουμε χαμένα νοήματα και αξίες στον αγώνα μας, να τον εμπλουτίσουμε με εναλλακτικές δραστηριότητες που θα κρατούν ανοικτούς και ζωντανούς τους χώρους δουλειάς μας: συζητήσεις για το δημόσιο και την κοινωνία που ονειρευόμαστε, συνελεύσεις, συλλογικά γλέντια, εκδηλώσεις πολιτισμού και -πάνω απ’ όλα- αλληλεγγύη.
Αλήθεια ποια κυβέρνηση μπορεί να αντέξει μια συντονισμένη και αποφασιστική κινητοποίηση δεκάδων κλάδων εργαζομένων, όταν δεν αντέχει μια τέτοια κινητοποίηση ακόμα κι ενός μεμονωμένου χωριού όπως οι Σκουριές?
Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε
- Καμία απόλυση – διαθεσιμότητα συναδέλφων.
- Ανατροπή όλων των μνημονιακών νόμων που πετσόκοψαν μισθούς-συντάξεις-δικαιώματα.
- Κάτω τα χέρια από τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά και τη δημόσια περιουσία.
- Όχι στον κρατικό αυταρχισμό, τη δημοκρατική εκτροπή και την ποινικοποίηση των κοινωνικών αντιστάσεων.
- Παλλαϊκός αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης, την ακύρωση των μνημονίων, τη διαγραφή του χρέους.
πηγή : συσπείρωση αριστερών μηχανικών