Καταπέλτης για την πολιτική που ακολούθησαν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις , ΕΚΤ και ΔΝΤ ήταν και ο Φιλιπ Λεγκρέν, οικονομολόγος σύμβουλος του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο από τον Φλεβάρη 2011 έως Φλεβάρη 2014, που κατέθεσε ενώπιον της επιτροπής Αλήθειας της Βουλής για το πώς φτάσαμε στα μνημόνια.
Χαρακτήρισε ιδιάζουσας βιαιότητας τα μέτρα που επιβλήθηκαν στον ελληνικό πληθυσμό και μάλιστα, υποστήριξαν ότι τα μέτρα αυτά προκάλεσαν συνθήκες απάνθρωπης μεταχείρισης των Ελλήνων.
Τον Ιούνιο του 2010 η Ελλάδα είχε καταστεί αφερέγγυα γι αυτό δεν δάνειζαν οι αγορές. Και το ΔΝΤ ήταν πεπεισμένο τι έπρεπε να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους αλλά αντί να αναδιαρθρωθεί το χρέος ο Τρισέ, ο Σαρκοζί και η καγκελάριος προσποιήθηκαν ότι η Ελλάδα περνάει πρόσκαιρο πρόβλημα ρευστότητας.
Αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρξε διάσωση της Ελλάδας αλλά διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας και αυτό αποδεικνύεται γιατί τα 9 από τα 10 ευρώ που έχουν δανείσει στην Ελλάδα έχουν πάει για να αποπληρωθούν τα δάνεια.
Ακόμη ο Φιλίπ Λεγκρέν υποστήριξε:
- Η αναδιάρθρωση χρέους είναι απαραίτητη. Χωρίς αυτή οι πιθανότητες ανάκαμψης της οικονομίας είναι πολύ ισχνές.
- Οι ξένες τράπεζες κατάφεραν να μειώσουν την έκθεση τους στα ελληνικά ομόλογα από το 68,8% το 2010 στο 17,6% στα τέλη του 2011 και πληρώθηκαν πλήρως καθώς είχαν κάποια λήξει.
- Δάνεισαν την Ελλάδα όχι με σκοπό τη βιωσιμότητα του χρέους αλλά για την αποφυγή της κρίσης και σε άλλες αγορές.
- Η ΕΚΤ υπερέβη τις εξουσίες της , ο ρόλος της δεν είναι να επιβάλει πολιτικές στις κυβερνήσεις. Δεν έχουν δουλειά οι τραπεζίτες να εμπλέκονται σε πολιτικά ζητήματα.
- Η Επιτροπή και το ΔΝΤ υποστήριξαν ότι η λιτότητα να βοηθούσε στη βιωσιμότητα του χρέους.
- Στηρίχθηκαν σε ένα λάθος και προσπαθούσαν να το δικαιολογήσουν.
- Η κλίμακα της αναδιάρθρωσης το 2012 καθορίστηκε από την πολιτική δύναμη των πιστωτών και καθορίστηκαν από τη δύναμη ισχυρών κυβερνήσεων.
Τέλος, χαρακτήρισε ηλιθιότητα να πίστεψαν κάποιοι ότι το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα θα καθιστούσε το χρέος βιώσιμο, ενώ απέδωσε τα λάθη στην ατιμωρησία και ειδικότερα στη απόδοση ευθυνών για αυτά.