Κατά τη συνεδρίαση της Δ.Ε. καταθέσαμε τις θέσεις μας για το νομοσχέδιο και προτείναμε να υιοθετηθούν και το ΤΕΕ/ΤΑΚ να ζητήσει την απόσυρση του νομοσχεδίου. Η πρότασή μας δεν ψηφίστηκε από τα υπόλοιπα μέλη της Δ.Ε.
Συνεδρίαση Δ.Ε. ΤΕΕ/ΤΑΚ Πέμπτη 30-04-2020
Θέσεις ΑΜΑΚ για το ''Περιβαλλοντικό Νομοσχέδιο''
Κατατέθηκε εν μέσω υγειονομικής κρίσης το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις».
Από την πρώτη στιγμή η ΑΜΑΚ συνυπέγραψε μαζί με άλλους κοινωνικούς φορείς, συλλογικότητες, επιστήμονες για την απόσυρσή του.
Γιατί υπογράψαμε;
Διαβάζοντας το νομοσχέδιο διακρίναμε διάχυτη την αγωνία για το πώς θα διευκολύνει τους επενδυτές για τις επενδύσεις τους, ενώ δεν υπάρχει η παραμικρή αγωνία για το πώς θα προστατεύσουμε το περιβάλλον, όταν μάλιστα το νομοσχέδιο κατατίθεται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος!
Η αιτιολογική έκθεση αναφέρει: «…Με στόχο την επίσπευση και απλοποίηση των διαδικασιών, προκειμένου να αντιμετωπισθούν χρόνια προβλήματα καθημερινότητας και να δημιουργηθεί ένα επενδυτικά φιλικό περιβάλλον στην Ελλάδα.».
Σε αυτή την κατεύθυνση ως αιτία προβλημάτων του Υπουργείο Περιβάλλοντος,
δεν βλέπει:
1. την προφανή, εντυπωσιακή και ίσως μοναδική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα έλλειψη βασικών υποδομών (Χωροταξικός σχεδιασμός, Κτηματολόγιο, Δασικοί Χάρτες,οριογραμμές αιγιαλού- παραλίας, οριοθετήσεις ρεμάτων, κ.α.). Πως αλλιώς να εξηγηθεί η τόσο ηχηρή σιωπή του γι΄ αυτά σε ένα εμβληματικό «περιβαλλοντικό» νομοσχέδιο εκατοντάδων σελίδων!
2. τον πολύ συχνά πρόχειρο και σπασμωδικό σχεδιασμό των επενδυτών και γενικότερα των φορέων των έργων, ο οποίος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κακής ποιότητας «περιβαλλοντικές μελέτες», που περισσότερο λειτουργούν ως απολογητικές εκθέσεις έργου παρά ως ουσιαστικές περιβαλλοντικές μελέτες.
διακρίνει αμυδρά:
την τραγελαφική πλέον υποστελέχωση των αρμόδιων περιβαλλοντικών υπηρεσιών. Παρότι δεν έχει το θάρρος να την ονοματίσει, ωστόσο χρησιμοποιεί σε αντιστάθμισμα αυτής, την πλέον μοδάτη λύση της εποχής μας, για πάσα νόσο: «Μητρώο …»! Πόσο θα κοστίσει και αν μπορεί να λειτουργήσει και να συμβάλλει ουσιαστικά, είναι παράμετροι που δεν απασχολούν και πάλι το «περιβαλλοντικό» νομοσχέδιο παρά τις εκατοντάδες σελίδες του…
αλληθωρίζει εστιάζοντας:
1. στο περιβάλλον καθ’ εαυτό και την προστασία του. Τελικά φαίνεται ότι για το Υπουργείο Περιβάλλοντος το πραγματικά σοβαρό «εμπόδιο» και βαρίδι δεν είναι απλά η διαδικασία της αδειοδότησης, αλλά είναι ακριβώς η ίδια η προστασία του περιβάλλοντος.
2. στη δημοκρατική παράμετρο της διαβούλευσης, η οποία φαίνεται ότι προκαλεί πέρα από καθυστέρηση και αλλεργία.
Όταν, όμως, ένα Υπουργείο Περιβάλλοντος έχει την παραπάνω οπτική, μάλλον αυτοχειριάζεται. Εκτός αν στους διακηρυγμένους σκοπούς του Υπουργείο διευκρινίζεται ότι δεν σκοπεύει στην προστασία αλλά στην ισοπέδωση του περιβάλλοντος. Εξίσου έντιμο θα ήταν αν καταργούνταν και το νομοσχέδιο το κατέθετε το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων και μάλιστα fasttrack.
Να τονίσουμε, επίσης, ότι εφαρμόζοντας την ίδια του τη λογική το νομοσχέδιο είναι άλλη μια ‘’σκούπα’’, δηλ. πραγματεύεται σωρεία διατάξεων για πολλά θέματα. Επίσης κατατέθηκαν προς ψήφιση 63 άρθρα που δεν υπήρχαν κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης. Τέλος αποφάσισε η κυβέρνηση να το συζητήσει σε μια βουλή με ελάχιστους βουλευτές και με την κοινωνία σε καραντίνα.
Η Πολιτεία θα πρέπει να κατανοήσει ότι η διαδικασία του περιβαλλοντικού Ελέγχου και της Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης ΔΕΝ είναι βαρίδι. Αυτή είναι η …δουλειά της περιβαλλοντικής εκτίμησης: να εκτιμά τους κινδύνους ενός έργου ή μιας δραστηριότητας και να την απορρίπτει ή να θέτει όρους για την ορθή λειτουργία της και την προστασία του περιβάλλοντός της. Ένα τέτοιο περιβάλλον είναι υγιές και για τη βιώσιμη ανάπτυξη ιδιαίτερα στο τόσο σημαντικό οικοσύστημα της χώρας μας.
Ας δούμε κάποιες από τις προτάσεις του νομοσχεδίου:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α: ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ
Άρθρο 1: Χρόνος ισχύος ΑΕΠΟ
Αυξάνεται ο χρόνος ισχύος των Αποφάσεων Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) από 10 σε 15 χρόνια. Διάταξη που δεν είναι σύμφωνη με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες , όπως αναφέρεται σε πολλά σημεία του νομοσχεδίου, αλλά είναι ενάντια σε αυτές. Η τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο χρόνος ισχύος των ΑΕΠΟ να είναι μικρότερος από 10 χρόνια προκειμένου οι διατάξεις τους να εναρμονίζονται με τα όρια που τίθενται περίπου κάθε οκτώ χρόνια (ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ήχου, κ.α.) αλλά και με τις σύγχρονες τεχνολογίες. Εγείρονται ζητήματα αντισυνταγματικότητας.
Άρθρο 2: Επιτάχυνση των διαδικασιών έκδοσης ΑΕΠΟ
Θα κάνουμε αναφορά στην κατηγορία Α2 ως προς τις προθεσμίες που αναφέρουμε παρακάτω.
«….Έλεγχος πληρότητας μελετών εντός αποκλειστικής προθεσμίας πέντε ( 5 )εργάσιμων ημερών. Η άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας αυτής έχει ως συνέπεια να θεωρείται ο φάκελος πλήρης. γ) Αποστολή του φακέλου της ΜΠΕ προς γνωμοδότηση στους αρμόδιους δημόσιους φορείς και υπηρεσίες, καθώς και δημοσιοποίηση της ΜΠΕ για τη διενέργεια δημόσιας διαβούλευσης εντός μιας (1) εργάσιμης ημέρας από την ολοκλήρωση του ελέγχου πληρότητας. δ) Συλλογή γνωμοδοτήσεων από τους αρμόδιους δημόσιους φορείς και υπηρεσίες και των απόψεων του κοινού στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την αποστολή και δημοσιοποίηση της ΜΠΕ. Μετά την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας αυτής, κατά την κρίση της
περιβαλλοντικής αρχής: α. εφόσον πρόκειται για γνωμοδοτήσεις που δεν θεωρούνται ουσιώδεις, η διαδικασία προχωρά στα επόμενα στάδια, β. εφόσον πρόκειται για γνωμοδοτήσεις που θεωρούνται ουσιώδεις, συγκαλείται και συνεδριάζει υποχρεωτικώς το ΠΕΣΠΑ εντός αποκλειστικής προθεσμίας είκοσι (20) εργάσιμων ημερών από την άπρακτη παρέλευση της ως άνω προθεσμίας και εφαρμόζεται η διαδικασία του άρθρου 13….».
Η πληρότητα του φακέλου της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) είναι θεμελιώδης για ένα έργο ή δραστηριότητα. Απαιτεί υψηλό επιστημονικό επίπεδο, εμπειρία και γνώσεις πολλών ζητημάτων , χωροταξικών , περιβαλλοντικών, τεχνικών , ενδεχομένως και διεπιστημονικών συνεργασιών σε έργα πιο σύνθετα. Είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την πληρέστερη εικόνα και εκτίμηση του κάθε έργου ή δραστηριότητας σε σχέση με το περιβάλλον στο οποίο χωροθετείται.
Οι παραπάνω προθεσμίες είναι αδύνατον να υλοποιηθούν με βάση την υπάρχουσα στελέχωση των υπηρεσιών. Οι Δημόσιες υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες ενώ οι ίδιοι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι μηχανικοί που ελέγχουν Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων είναι επιφορτισμένοι και με τη συμμετοχή τους σε διάφορα συμβούλια και επιτροπές (ΣΥΠΟΘΑ , ΣΑ και άλλα), είναι μέλη του καταλόγου ΜΗΜΕΔ για τη διενέργεια των δημόσιων έργων, μελετών και προμηθειών , είναι οι ίδιοι που θα εισηγηθούν στο ΠΕΣΠΑ, θα πρέπει να διενεργήσουν αυτοψίες (επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τους Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης). Παράλληλα εντός των πρώτων πέντε ημερών ελέγχου πληρότητας ‘’έρχονται’’ και οι επόμενες χρονικές προθεσμίες , καθιστώντας το πλαίσιο ασφυκτικό και βέβαια σε βάρος της ουσίας του ελέγχου.
Το δεύτερο σημαντικό βήμα για την πληρέστερη εικόνα και εκτίμηση του κάθε έργου ή δραστηριότητας σε σχέση με το περιβάλλον είναι η συλλογή γνωμοδοτήσεων φορέων αλλά και κοινού, δηλ. η διαβούλευση του έργου. Εδώ μειώνεται ο χρόνος της διαβούλευσης κατά 5 ημέρες. Ο χρόνος αυτός έπρεπε να αυξηθεί και όχι να μειωθεί. Η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στο σχεδιασμό ενός έργου είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Η εισαγωγή της ‘’μη ουσιώδους γνωμοδότησης ‘’ δεν έχει κανένα επιστημονικό υπόβαθρο και δημιουργεί επιπλέον υποκειμενικούς όρους στην αξιολόγηση.
Άρθρο 3 & 4: Απλοποίηση διαδικασίας ανανέωσης και τροποποίησης ΑΕΠΟ αντίστοιχα
«Εντός τριών (3) εργάσιμων ημερών από την υποβολή του φακέλου, ελέγχει την πληρότητα.»
Το περίεργο είναι ότι για να διευκολυνθεί το έργο της υπηρεσίας αλλά και των επενδυτών , σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, ακυρώνονται με το άρθρο περιεχόμενα του φακέλου της ΜΠΕ . Αυτά είναι:
«β) συνοπτική περιγραφή παραμέτρων της υφιστάμενης κατάστασης περιβάλλοντος που έχουν μεταβληθεί κατά τη διάρκεια ισχύος της προς ανανέωση ΑΕΠΟ,», και
«β) Τα στοιχεία περιγραφής της υφιστάμενης κατάστασης του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, μόνο σε σχέση με την αιτούμενη τροποποίηση του έργου ή της δραστηριότητας.»!.
Άρθρο 7: Πιστοποιημένοι Αξιολογητές
Με το άρθρο αυτό ανατίθεται τμήμα της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης σε ιδιώτες αξιολογητές.
Είναι η εισαγωγή των ιδιωτών στο θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος που αποτελεί , από το σύνταγμα , ευθύνη του δημοσίου. Η υποκατάσταση των μόνιμων υπαλλήλων, από ιδιώτες, κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει εγκυρότητα στη διαδικασία. Επίσης, δεν αναφέρονται πουθενά οι ποινικές και διοικητικές ευθύνες του ιδιώτη αξιολογητή, δεν τηρεί τις αντίστοιχες από το νόμο προθεσμίες ελέγχου, ούτε πρόνοια για να μην υπάρχουν φαινόμενα αλληλεξαρτήσεων μεταξύ επενδυτή και ελεγκτή.
Η τελική υπογραφή τυπικά παραμένει στις υπηρεσίες του Δημοσίου επειδή το δημόσιο πρέπει να έχει την ευθύνη σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος σύμφωνα με το ελληνικό σύνταγμα αλλά και σύμφωνα με οδηγίες της Ε.Ε., π.χ. δέουσα εκτίμηση. Επί της ουσίας όμως οι υπογράφοντες δεν θα έχουν άμεση τριβή και γνώση του αντικειμένου.
Άρθρο 9. Λοιπές τροποποιήσεις ν. 4014/2011 και μεταβατικές διατάξεις
Στην παρ 9. αναφέρεται ότι «κατά την έκδοση των ΑΕΠΟ ή την υπαγωγή σε ΠΠΔ έργου ή δραστηριότητας, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων κατασκευής δεν εμπίπτει στον έλεγχο της αρμόδιας περιβαλλοντικής αρχής».
Δηλαδή, η περιβαλλοντική αρχή θα συνεχίσει να μην έχει αρμοδιότητα ελέγχου του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της έκτασης στην οποία θα πραγματοποιηθεί η υπό αδειοδότηση επένδυση, ενώ υπάρχει σοβαρό θέμα στη χώρα μας με το ιδιοκτησιακό καθώς δεν έχουμε κτηματολόγιο.
Αν τα έργα αδειοδοτούνται με βάση μειωμένες προθεσμίες και όχι με βάση την ουσιαστική εξέταση και διαβούλευση αυτό δεν οδηγεί σε σταθερό επενδυτικό περιβάλλον αλλά το αντίθετο. Eγείρει ζητήματα διαφάνειας και πλημμελούς εκτίμησης των επιπτώσεων και θέτει τις επενδύσεις σε κίνδυνο λόγω ενδεχόμενων προσφυγών στο ΣτΕ.
Η Δημόσια Διοίκηση οφείλει να ελέγχει την επενδυτική διαδικασία γιατί αυτός είναι ο ρόλος της: η προώθηση των διαδικασιών, βάσει της κείμενης νομοθεσίας, προασπίζοντας το Δημόσιο συμφέρον και την Προστασία του περιβάλλοντος.
Θα πρέπει όμως να είναι ενισχυμένη με προσωπικό και υποδομές. Να ολοκληρωθούν το Κτηματολόγιο, οι Δασικοί χάρτες , οι οριογραμμές αιγιαλού- παραλίας, οι οριοθετήσεις ρεμάτων και όλες οι θεσμικές γραμμές που απαιτούνται καθώς και ο πολεοδομικός σχεδιασμός, να λυθούν τα θέματα της πολυνομίας , να εισάγουμε την επιστήμη στη λήψη των ‘’πολιτικών’’ αποφάσεων και να έχουμε ουσιαστική διαβούλευση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄: ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΑΠΕ - Α΄ ΦΑΣΗ
Η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) οδηγεί σε υψηλότερους στόχους από αυτούς της Ε.Ε. και επιτυγχάνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα από τις προβλεπόμενες προθεσμίες.
Όμως, σε σχέση με τις ΑΠΕ επικεντρώνεται κυρίως σε αιολικά και φωτοβολταϊκά που είναι και οι εφαρμογές που δεσμεύουν περισσότερη γη, δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα στο περιβάλλον και οξύνουν τις συγκρούσεις χρήσεων γης, με αποτέλεσμα να συρρικνώνουν τον πρωτογενή τομέα και να επηρεάζουν αρνητικά τον τουρισμό και βέβαια την εσωτερική αγορά.
Εφαρμόζοντας αυτή την πολιτική η κυβέρνηση, χωρίς να βλέπει την ανάγκη αναθεώρησής της περιβαλλοντικής πολιτικής που έχει ασκηθεί έως σήμερα ή έστω προσαρμογής της στην υγειονομική κρίση, προχωράει σε μια ακόμα «απλοποίηση» της αδειοδότησης των ΑΠΕ με την τροποποίηση του τρόπου έκδοσης της άδειας παραγωγής και αντικαθιστώντας την με τη Βεβαίωσης Παραγωγού Ηλεκτρικής Ενέργειας. Αυτό γίνεται, όπως άλλωστε ρητά γίνεται παραδεκτό στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου «χωρίς η έκδοση αυτής να συναρτάται με ενδελεχή και εξαντλητική αξιολόγηση της βιωσιμότητας των έργων και της δυνατότητας υλοποίησής τους» ενώ παράλληλα «προκρίνεται η κατάργηση της εξέτασης του κριτηρίου σχετικά με την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και του σχετικού εξοπλισμού του Συστήματος και του Δικτύου για αιολικούς και φωτοβολταϊκούς σταθμούς, δεδομένου ότι τα σχετικά ζητήματα εξετάζονται ενδελεχώς από τους αρμόδιους Διαχειριστές σε επόμενο αδειοδοτικό στάδιο και συγκεκριμένα κατά τη χορήγηση των όρων σύνδεσης με το Σύστημα ή το Δίκτυο καθώς και κατά το τελικό στάδιο της ενεργοποίησης της σύνδεσης».
Η «απλοποίηση» αυτή θα οδηγήσει σε δέσμευση ακόμα περισσότερης γης για έργα που είναι αμφίβολο αν θα πραγματοποιηθούν, αποστερώντας τη γη αυτή από άλλες παραγωγικές δραστηριότητες, με κίνδυνο να δημιουργηθεί «φούσκα». Την προοπτική αυτή αναγνωρίζουν ακόμα και οι εκπρόσωποι των κλάδων των αιολικών και φωτοβολταϊκών, όπως εκφράστηκαν στις τοποθετήσεις τους στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής.
Με δεδομένο ότι η νομοθεσία δεν επιτρέπει στο Δημόσιο και τους ιδιώτες να αρνηθούν τη χρήση της γης για ΑΠΕ, που ορίζονται ως έργα «δημοσίου συμφέροντος», εμφανίζεται ως παραχώρηση το γεγονός ότι ιδιώτες μπορούν να αρνηθούν την παραχώρηση της γης τους μόνο δηλώνοντας ότι σκοπεύουν οι ίδιοι να εκτελέσουν έργα ΑΠΕ στην ίδια θέση, ή να εκμισθώσουν τη γη σε τρίτο για το σκοπό αυτό. (άρθρο 11, παρ. 8 του νομοσχεδίου)
Για το σκοπό αυτό το νομοσχέδιο:
α) Διακρίνει τα έργα σε δύο κατηγορίες με τα έργα της δεύτερης κατηγορίας να ονομάζονται «Ειδικά Έργα» και προαναγγέλλει την τροποποίηση του Κανονισμού Αδειών Παραγωγής, θέτοντας τους πρώτους όρους τροποποίησής του.
Για την πρώτη κατηγορία απαιτούνται ελάχιστα τυπικά δικαιολογητικά και μόνο στην κατηγορία των Ειδικών Έργων διατηρούνται απαιτήσεις ελέγχου ανάλογες με αυτές που υπάρχουν στον Κανονισμό Αδειών Παραγωγής που ισχύει, ενώ και οι προθεσμίες είναι μεγαλύτερες.
β) Δημιουργεί Φορέα Αδειοδότησης και Ηλεκτρονικό Μητρώο Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ, που εκδίδει τις Βεβαιώσεις. Οι Βεβαιώσεις παρέχονται με ηλεκτρονική αίτηση και ανάρτηση των απαιτούμενων δικαιολογητικών από τους ενδιαφερομένους.
Καμία εξήγηση δεν έχει δοθεί εξήγηση γιατί η αρμοδιότητα και το Μητρώο δεν μπορεί να παραμείνει στη ΡΑΕ με ενίσχυσή της σε προσωπικό και άλλα μέσα. Αναφέρεται μόνο ότι «Ο Φορέας Αδειοδότησης ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ - Α΄ Φάση καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας». H εξήγηση μπορεί να σχετίζεται με τη συγκεντρωτική πολιτική που ασκείται από την κυβέρνηση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ: ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
Τα άρθρα 26 έως 43 προτείνουν εκ βάθρων αλλαγές στο υπάρχον σύστημα των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Συστήνεται μια νέα Αθηνοκεντρική, συγκεντρωτική δομή, αυτή του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής. Μέσα σε αυτή τη δομή συγχωνεύονται οι σημερινοί Φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών , με μορφή τμημάτων.
Τα πολλαπλά προβλήματα των Φορέων διαχείρισης (ελλιπής στελέχωση, έλλειψη πόρων, προβληματική μισθοδοσία των στελεχών της, αδυναμία να καθοριστούν οι αρμοδιότητές τους), δε θεραπεύονται με την κατάργησή τους. Οι Φορείς διαχείρισης στηρίζονται σε μια αποκεντρωτική λογική με βάση την οποία λειτουργούν στην περιοχή δράσης τους σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις παραγωγικές και θεσμικές οργανώσεις της περιοχής μέσω της συμμετοχής τους στα ΔΣ.
Οι Μονάδες που θα παραμείνουν στις προστατευόμενες περιοχές, θα είναι αποδυναμωμένες, δίχως ουσιαστικές αρμοδιότητες και ‘’μακριά ΄΄ από το άμεσο περιβάλλον αρμοδιότητάς τους.
Είμαστε πεισμένοι ότι η νέα δομή που προτείνεται υποβαθμίζει την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και μειώνει την προστασία της βιοποικιλότητας.
Αξιοσημείωτο είναι ότι καταργείται και το άρθρο 20, παρ. 7 του ν. 4014/2011 το οποίο προέβλεπε ότι για την αδειοδότηση έργων στις περιοχές του δικτύου Natura 2000, απαιτείται η προηγούμενη περιβαλλοντική επιθεώρηση με τη διενέργεια αυτοψίας από τον φορέα διαχείρισης της περιοχής.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ: ΖΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
Άρθρο 44
Τροποποίηση του π.δ. 59/2018
1. Στο π.δ. 59/2018 προστίθενται οι ακόλουθες γενικές κατηγορίες χρήσεων:
«- Ζώνη απόλυτης προστασίας της φύσης
– Ζώνη προστασίας της φύσης
– Ζώνη διαχείρισης οικοτόπων και ειδών
– Ζώνη βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων.»
Επισημαίνουμε: Για τις 3 πρώτες ζώνες υπάρχουν «επιτρεπόμενες χρήσεις» και για την 4η «αποκλειόμενες χρήσεις», δηλαδή επιτρέπονται όλες εκτός από τις αποκλειόμενες.
Στις 3 πρώτες ζώνες υπάρχουν χρήσεις που επιτρέπονται μόνο «εντός σχεδίου» και «εντός οικισμού». Θα έπρεπε να είναι οι περισσότερες σ’ αυτό το καθεστώς, σύμφωνα με την αρχή της συνεκτικής (συμπαγούς;) δόμησης.
Στην 3η και 4η ζώνη επιτρέπονται εξορύξεις και εγκαταστάσεις ΑΠΕ κι αυτό είναι απαράδεκτο. Πρόκειται για χερσαίες εξορύξεις και μάλιστα σε προστατευόμενες περιοχές.
Μάλιστα στη 4η ζώνη δεν αποκλείεται η Ειδική χρήση 33 που τροποποιείται έτσι ώστε να περιλαμβάνει και έργα αποθήκευσης ενέργειας, που μπορεί να είναι ηλιοθερμικά πάρκα ή έργα αντλησιοταμίευσης.
2. Στις εξορυκτικές δραστηριότητες (ειδική χρήση 25) που περιλαμβάνει τώρα Εξορυκτικές Ορυχεία - Λατοµεία – Μεταλλεία, προστίθενται Αμμοληψία και Ζώνες αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.
Η ειδική κατηγορία χρήσεων 33 της περ. ΙΙ του άρθρου 1 του π.δ. 59/2018 αντικαθίσταται ως εξής:
«Εγκαταστάσεις παραγωγής, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, ύδρευσης, τηλεπικοινωνιών, και συναφείς εγκαταστάσεις.»
Άρθρα 45 και 46
Προστατευόμενες περιοχές και σχέδια διαχείρισης αυτών - Χαρακτηρισμοί και ζώνες προστασίας περιοχών
Τροποποιείται όλο το καθεστώς των προστατευόμενων περιοχών όπως είναι σήμερα στο νόμο για τη βιοποικιλότητα και γκριζάρει η διακριτότητα των περιοχών natura 2000 αν και υπάρχει αναφορά σε «ειδικές ζώνες διατήρησης» και «ζώνες ειδικής προστασίας» που όμως μαζί με άλλες, χαρακτηρίζονται «Περιοχές προστασίας της βιοποικιλότητας».
Για όλες τις ζώνες (α. Εθνικά πάρκα, β. Καταφύγια άγριας ζωής, γ. Προστατευόμενα τοπία και προστατευόμενοι φυσικοί σχηματισμοί) αναφέρεται ότι καθορίζονται με Π.Δ. οι ίδιες ζώνες του άρθρου 44, ωστόσο γι αυτές δεν έχουν ανατεθεί Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως αυτές που τρέχουν για τις περιοχές Natura 2000.
Δεν υπάρχει αναφορά σε Γεωπάρκα. Μένουν τελείως στον αέρα όλα τα Γεωπάρκα της χώρας και δύο στην Κρήτη, του Ψηλορείτη και της Σητείας.
Ως προς τα προστατευόμενα τοπία και τους προστατευόμενους φυσικούς σχηματισμούς αναφέρεται:
«Ως Προστατευόμενοι Φυσικοί Σχηματισμοί είναι δυνατό να χαρακτηρίζονται επιμέρους περιοχές εντός Εθνικών Πάρκων, Περιοχών Προστασίας της Βιοποικιλότητας ή/και Καταφυγίων Άγριας Ζωής και να εντάσσονται εντός ζωνών κλιμακούμενης προστασίας των περιοχών αυτών.»
Άρθρο 47
2. Για τους εθνικούς δρυμούς και τους υγροτόπους διεθνούς σημασίας αναφέρεται:
«Με τα προεδρικά διατάγματα της παρ. 4 του άρθρου 21 προβλέπεται ότι εξακολουθούν να λειτουργούν νομίμως έργα ή δραστηριότητες εντός των προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες είναι νομίμως αδειοδοτημένες και λειτουργούν σύμφωνα με τους όρους της άδειάς τους, υπό την προϋπόθεση ότι η παραμονή τους δεν διακινδυνεύει την επίτευξη των στόχων διατήρησης της αντίστοιχης περιοχής» «η διαπίστωση αυτή γίνεται μέσω Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης»
4. Εδώ προβλέπονται και ανακλήσεις υπουργικών αποφάσεων δεδομένου ότι υπάρχουν αρκετές τέτοιες, χωρίς να υπάρχει δέσμευση για προώθηση Π.Δ..
«Πράξεις χαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών, περιλαμβανομένων των περιφερειακών πάρκων, καθώς και η οριοθέτηση και ο καθορισμός χρήσεων γης και δραστηριοτήτων ή όρων δόμησης εντός αυτών, που έγιναν πριν από την ισχύ του παρόντος διατηρούν την ισχύ τους. Αν οι πράξεις αυτές δεν έχουν γίνει με προεδρικό διάταγμα, μπορούν να ανακληθούν με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας.»
Όλες αυτές οι αλλαγές το πιθανότερο είναι ότι ανοίγουν ένα νέο κύκλο αναβολών για να μην εφαρμοστεί ποτέ η νομοθεσίαόπως έχει γίνει μέχρι τώρα.
Να θυμίσουμε ότι στην Κρήτη έχουμε μόνο δύο προστατευόμενους τόπους με πολύ παλιά διατάγματα, τη Σαμαριά και το Βάι. Ο περιβαλλοντικος νόμος 1650/1986 και ο νόμος 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα δεν έχουν εφαρμοστεί ποτέ!
Αμφίβολο είναι αν θα τελειώσουν ποτέ οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, τα διαχειριστικά και τα Π.Δ. για τις περιοχές του δικτύου Natura 2000 ή αν θα γίνεται επίκληση της ανάθεσής τους για πολλά χρόνια, προκειμένου να αποφευχθούν πρόστιμα της Ε.Ε.
Είναι κοινή διαπίστωση, ότι η κάθε περιοχή του δικτύου Νatura 2000 έχει πολύ ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά, που Πρέπει και Θέλουμε να διαφοροποιούνται ως προς τις δραστηριότητες που θα επιτρέπονται σε αυτές. Τα εγγενή τους χαρακτηριστικά: της βιοποικιλότητας, των οικοτόπων, της χλωρίδας, της πανίδας, του Τοπίου κ.α, σε συνάρτηση και αλληλεπίδραση με την ανθρωπογενή δραστηριότητα, την εγγύτητα ή μη με τον αστικό ιστό, κάνουν κάθε μία από τις περιοχές αυτές Μοναδική.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η οι «απλοποιήσεις» και οι «επιταχύνσεις» των επενδύσεων –ιδιαίτερα των ενεργειακών- θα βρουν έδαφος παρθένο από προστασία.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε: ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ
Οι ρυθμίσεις για τους Δασικούς χάρτες όπως η εξαίρεση από τους δασικούς χάρτες βιομηχανιών ή τουριστικών επιχειρήσεων που δεν διαθέτουν άδεια από το δασαρχείο αλλά κάποιας μορφής πληροφοριακό έγγραφο, αλλά και η αυτόματη εξαίρεση όσων επιδοτούνται από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, έχουν ήδη κηρυχθεί αντισυνταγματικά.
Μεγάλο ζητούμενο από την κοινωνία και τους μηχανικούς είναι η ολοκλήρωση των δασικών χαρτών. Επίσης είναι κομβική και η λειτουργία της διαδικασίας των επιτροπών εξέτασης αντιρρήσεων με την υποχρεωτική συμμετοχή Αγρονόμου – Τοπογράφου Μηχανικού και αν δεν υπάρχει Πολιτικού Μηχανικού που θα υποδεικνύεται από το ΤΕΕ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ: ΟΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΠΥΚΝΩΣΕΙΣ
Μετά την ακύρωση από το ΣτΕ της εξαίρεσης των οικιστικών πυκνώσεων από τους Δασικούς χάρτες, επιχειρείται η εκ νέου νομιμοποίησή τους, μέσω της υπαγωγής των κατοικιών στο νόμο (εξαίρεση από κατεδάφιση για 30 χρόνια, επιβολή προστίμου), μετά από Οικονομοτεχνικές μελέτες ανά Περιφέρεια :
«2. Σε κάθε οικονομοτεχνική μελέτη καταγράφονται ο αριθμός, το εμβαδόν και η κάλυψη των κτιρίων και κατασκευών που βρίσκονται σε εκτάσεις αναρτημένων και κυρωθέντων δασικών χαρτών ή σε δασικές περιοχές, εάν δεν έχει γίνει ανάρτηση ή κύρωση δασικού χάρτη γι’ αυτές κατά την
ημερομηνία σύνταξης της αντίστοιχης μελέτης, η ημερομηνία κατασκευής τους, εάν αυτή μπορεί να προσδιορισθεί, η χρήση τους και η ενδεχόμενη χωρική κατανομή τους σε οικιστικές πυκνώσεις. Επιπλέον, περιγράφονται οι συνέπειες της διατήρησης των κατασκευών αυτών και των χρήσεών τους στο βιοτικό και αβιοτικό περιβάλλον, εξετάζεται η αναγκαιότητα άμεσης κατεδάφισής τους και αναλύονται οι οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες τόσο σε περίπτωση κατεδάφισης, όσο και σε περίπτωση προσωρινής διατήρησης των αυθαίρετων κατασκευών.».
Τα παραπάνω θα καταλήξουν σε Προεδρικά Δ/τα για τις περιοχές των οικιστικών πυκνώσεων (και θα στηρίζουν την παραμονή των αυθαιρέτων!) και εγείρεται θέμα αντισυνταγματικότητας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ’: Τροποποίηση του ν. 4122/2013 (Α’ 42) για την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2018/844/ΕΕ της 30ής Μαΐου 2018 (L156/19.06.2018) “για την τροποποίηση της Oδηγίας 2010/31/ΕΕ για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων και της Oδηγίας 2012/27/ΕΕ για την ενεργειακή απόδοση”
Άρθρο 70
Αντικατάσταση του άρθρου 21 ν. 4122/2013 (Α΄ 42) Το άρθρο 21 του ν. 4122/2013 (Α΄ 42) αντικαθίσταται ως εξής: «Άρθρο 21 Θέματα οικοδομικών αδειών»
Παίρνει παράταση η ημερομηνία για μηδενική κατανάλωση νέων κτιρίων και ριζικά ανακαινιζόμενα από 1/1/2020 σε 1/6/2021. Μια διάταξη που έχει ήδη ξεκινήσει (από 1/1/2020) αλλά για την οποία υπάρχει πλήθος αντιδράσεων λόγω της εκτίναξης του κόστος της λαϊκής κατοικίας κατά 30%. Για να σχεδιαστούν τα κτίρια με ενεργειακή κλάση Α σύμφωνα με τις τεχνικές οδηγίες πρέπει να εφαρμοστών η βιοκλιματική αρχιτεκτονική και συνδυασμός συστημάτων ΑΠΕ. Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης έχει συγκεκριμένη στόχευση. Ευνοεί συγκεκριμένα και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που θα ξεπουλήσουν φωτοβολταϊκά συστήματα για παράδειγμα ή και μονωτικά συγκεκριμένων προδιαγραφών κλπ. γιατί αλλιώς δεν προκύπτει η κλάση Α. Η απόκτηση πρώτης κατοικίας καθίσταται πολύ δύσκολη παρόλο που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση λόγω της κλιματικής αλλαγής και την απεξάρτηση από συμβατικές μορφές ενέργειας.
Άρθρο 71
Μεταβατικές και καταργούμενες διατάξεις
1. Η υποχρεωτική κατάθεση ΠΕΑ πήρε παράταση και ξεκινάει από την 1η Ιανουαρίου 2021 μάλλον γιατί πρώτη φορά ξεκάθαρα αναφέρεται η βραχυχρόνια μίσθωση και δίνει περιθώριο εναρμόνισης.
2. Τα συστήματα αυτοματισμού και ελέγχου κτιρίων παίρνουν παράταση και ξεκινούν να είναι υποχρεωτικά από την 1η Ιανουαρίου 2025.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ: ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
Μεγάλο ζητούμενο από την κοινωνία και τους μηχανικούς είναι η ολοκλήρωση της Κτηματογράφησης σε όλη τη χώρα. Επίσης η λειτουργία των Κτηματολογικών Γραφείων που έχουμε σοβαρά θέματα υποστελέχωσης. Κομβική είναι και η λειτουργία της διαδικασίας των επιτροπών ενστάσεων με την υποχρεωτική συμμετοχή Αγρονόμου – Τοπογράφου Μηχανικού και αν δεν υπάρχει Πολιτικού Μηχανικού που θα υποδεικνύεται από το ΤΕΕ. Δεν διακρίνουμε αγωνία για τα παραπάνω και δεν παίρνονται γενναίες αποφάσεις.
Άρθρο 80 : Τροποποίηση του άρθρου 9 παρ. 7 και 8 του ν. 3937/2011 (Α΄60)
Οι παρ. 7 και 8 του άρθρου 9 του Ν. 3937/2011 (Α΄ 60) όπως ισχύουν τροποποιούνται ως εξής:
«7. Η ενημέρωση και τήρηση των ορίων ΕΖΔ και ΖΕΠ σε εθνικό επίπεδο ανατίθεται στο ΝΠΔΔ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ». Τα θεσμοθετημένα όρια του εθνικού καταλόγου του ευρωπαϊκού οικολογικού δικτύου Natura2000, επικαιροποιούνται με βάση τα ενιαία χαρτογραφικά υπόβαθρα του ΝΠΔΔ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ». Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζονται η διαδικασία ενημέρωσης και τήρησής τους, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.
8. Μετά την ως άνω επικαιροποίηση και εκ νέου θεσμοθέτησή τους, η εντός / εκτός ορίων ΕΖΠ και ΖΕΠ έκταση ή γεωτεμάχιο σε εθνικό επίπεδο, βεβαιώνεται από σχετικό πιστοποιητικό που χορηγείται ηλεκτρονικώς μέσω διαδικτυακής εφαρμογής από το ΝΠΔΔ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ». Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζονται η μορφή και το περιεχόμενο του πιστοποιητικού καθώς και κάθε άλλο θέμα τεχνικού και λεπτομερειακού χαρακτήρα για την ηλεκτρονική υποβολή των αιτήσεων, την ηλεκτρονική διακίνηση των εκδιδόμενων πιστοποιητικών καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα.»
Γιατί να δοθεί μια αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος στο Κτηματολόγιο ; Δεν διευκρινίζεται αν θα δίνονται δωρεάν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι: ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
Σχετικά με τη διαχείριση των αποβλήτων, το ν/σ προβαίνει σε ρυθμίσεις δευτερεύουσας σημασίας (πχ. για τον εθνικό, περιφερειακό και τοπικό σχεδιασμό). Απαιτείται μια συνολική αντιμετώπιση με ουσιαστικά μέτρα για την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή που δεν έχει προχωρήσει. «Χωροθετούνται» με νόμο, εκτός οποιασδήποτε θεσμοθετημένης διαδικασίας «προσωρινοί» Σταθμοί Μεταφόρτωσης απορριμμάτων, και ενισχύεται ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας στη διαχείριση των απορριμμάτων και τη λήψη των αποφάσεων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄: ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 99
Ρυθμίσεις θεμάτων πολεοδομικού χαρακτήρα
1. Το άρθρο 2 του ν. 4447/2016 (Α΄241) τροποποιείται ως εξής:
«Άρθρο 2
Διάρθρωση συστήματος χωρικού σχεδιασμού
1. Ο χωρικός σχεδιασμός ασκείται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και διακρίνεται, ανάλογα με τον χαρακτήρα του, σε χωροταξικό ή πολεοδομικό:
α. Στην κατηγορία του χωροταξικού σχεδιασμού υπάγονται τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 5 (πρώτο επίπεδο), τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 6 και τα Θαλάσσια Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 5 του ν. 4546/2018 (Α΄101) (δεύτερο επίπεδο),
β. Στην κατηγορία του πολεοδομικού σχεδιασμού υπάγονται τα πολεοδομικά σχέδια τα οποία εκπονούνται σε τοπική κλίμακα και τα οποία διακρίνονται σε δύο επίπεδα σχεδιασμού.
2. Στο πρώτο επίπεδο του πολεοδομικού σχεδιασμού περιλαμβάνονται:
α) Τα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια του άρθρου 7, τα οποία ρυθμίζουν τη βιώσιμη χωρική ανάπτυξη και οργάνωση της εδαφικής περιφέρειας μιας ή περισσοτέρων Δημοτικών Ενοτήτων
β) τα Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια του άρθρου 8, τα οποία αποτελούν υποδοχείς σχεδίων, έργων και προγραμμάτων ανεξαρτήτως διοικητικών ορίων.
3. Στο δεύτερο επίπεδο του ρυθμιστικού χωρικού σχεδιασμού περιλαμβάνονται τα Πολεοδομικά Σχέδια Εφαρμογής του άρθρου 10, τα οποία αποτελούν την εξειδίκευση και εφαρμογή των σχεδίων του πρώτου επιπέδου.
4. Η σχέση μεταξύ των κατηγοριών και επιπέδων του χωρικού σχεδιασμού είναι ιεραρχική αλλά με περιθώρια ευελιξίας και ανάδρασης, με βάση τις έννοιες της διαβάθμισης της δεσμευτικότητας των κατευθύνσεων, και της εξειδίκευσης, της συμπλήρωσης και της τροποποίησης των κατευθύνσεων και ρυθμίσεων, όταν και όπως κάτι τέτοιο παρέχεται ως δυνατότητα από ένα πλαίσιο ή σχέδιο.».
Αλλάζει για μια ακόμα φορά η ορολογίατων εργαλείων εφαρμογής του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού με επαναφορά των παλιών όρων. Η παράγραφος 4 είναι μια σιβυλλική διατύπωση ακαδημαϊκού χαρακτήρα που επιτρέπει όποια ερμηνεία βολεύει κάθε φορά.
Στον παρακάτω πίνακα κάνουμε αντιστοίχηση των μέχρι τώρα κείμενων διατάξεων και των προτάσεων στο παρόν νομοσχέδιο.
|
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
|
ΙΣΧΥΩΝ Ν. 4447/2016
|
|
1. Το άρθρο 2 του ν. 4447/2016 (Α΄ 241) τροποποιείται ως εξής: «Άρθρο 2 Διάρθρωση συστήματος χωρικού σχεδιασμού
1. Ο χωρικός σχεδιασμός ασκείται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και διακρίνεται, ανάλογα με τον χαρακτήρα του, σε χωροταξικό ή πολεοδομικό:
α. Στην κατηγορία του χωροταξικού σχεδιασμού υπάγονται τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 5 (πρώτο επίπεδο), τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 6 και τα Θαλάσσια Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 5 του ν. 4546/2018 (Α΄101) (δεύτερο επίπεδο),
β. Στην κατηγορία του πολεοδομικού σχεδιασμού υπάγονται τα πολεοδομικά σχέδια τα οποία εκπονούνται σε τοπική κλίμακα και τα οποία διακρίνονται σε δύο επίπεδα σχεδιασμού.
2. Στο πρώτο επίπεδο του πολεοδομικού σχεδιασμού περιλαμβάνονται: α) Τα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια του άρθρου 7, τα οποία ρυθμίζουν τη βιώσιμη χωρική ανάπτυξη και οργάνωση της εδαφικής περιφέρειας μιας ή περισσοτέρων Δημοτικών Ενοτήτων β) τα Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια του άρθρου 8, τα οποία αποτελούν υποδοχείς σχεδίων, έργων και προγραμμάτων ανεξαρτήτως διοικητικών ορίων.
3. Στο δεύτερο επίπεδο του ρυθμιστικού χωρικού σχεδιασμού περιλαμβάνονται τα Πολεοδομικά Σχέδια Εφαρμογής του άρθρου 10, τα οποία αποτελούν την εξειδίκευση και εφαρμογή των σχεδίων του πρώτου επιπέδου.
4. Η σχέση μεταξύ των κατηγοριών και επιπέδων του χωρικού σχεδιασμού είναι ιεραρχική αλλά με περιθώρια ευελιξίας και ανάδρασης, με βάση τις έννοιες της διαβάθμισης της δεσμευτικότητας των κατευθύνσεων, και της εξειδίκευσης, της συμπλήρωσης και της τροποποίησης των κατευθύνσεων και ρυθμίσεων, όταν και όπως κάτι τέτοιο παρέχεται ως δυνατότητα από ένα πλαίσιο ή σχέδιο.» |
Άρθρο 2 Διάρθρωση συστήματος χωρικού σχεδιασμού
1. Ο χωρικός σχεδιασμός ασκείται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και διακρίνεται, ανάλογα με το χαρακτήρα του, σε στρατηγικό ή ρυθμιστικό:
α. Στην κατηγορία του στρατηγικού χωρικού σχεδιασμού υπάγονται τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 5 και τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια του άρθρου 6.
β. Στην κατηγορία του ρυθμιστικού χωρικού σχεδιασμού υπάγονται τα πολεοδομικά σχέδια τα οποία εκπονούνται σε τοπική κλίμακα και τα οποία διακρίνονται σε δύο επίπεδα σχεδιασμού.
2. Στο πρώτο επίπεδο του ρυθμιστικού χωρικού σχεδιασμού περιλαμβάνονται: α) Τα Τοπικά Χωρικά Σχέδια του άρθρου 7, τα οποία ρυθμίζουν τη βιώσιμη χωρική ανάπτυξη και οργάνωση της εδαφικής περιφέρειας ενός Ο.Τ.Α.,
β) τα Ειδικά Χωρικά Σχέδια του άρθρου 8, τα οποία αποτελούν υποδοχείς σχεδίων, έργων και προγραμμάτων ανεξαρτήτως διοικητικών ορίων.
3. Στο δεύτερο επίπεδο του ρυθμιστικού χωρικού σχεδιασμού περιλαμβάνονται τα Πολεοδομικά Σχέδια Εφαρμογής του άρθρου 10, τα οποία αποτελούν την εξειδίκευση και εφαρμογή των σχεδίων του πρώτου επιπέδου.
|
Αναρωτιέται κανείς γιατί οι τροποποιήσεις αυτές γίνονται με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο αφού, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης την Τετάρτη 29 Απριλίου στην ατζέντα της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου βρισκόταν η ΄΄Παρουσίαση νομοσχεδίου Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για χωροταξία και πολεοδομία.''
Και βέβαια συνεχίζοντας στις λοιπές διατάξεις διαβάζουμε σωρεία αποσπασματικών διατάξεων που συνήθως χαρακτηρίζουμε ΄΄ φωτογραφικές ‘’ ή ειδικά στοχευμένες διατάξεις.
Άρθρο 99 Παρ 12
1. Ζώνη Α:
Η ζώνη αυτή καθορίζεται ως περιοχή απόλυτης προστασίας και αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος, στην οποία επιτρέπεται μόνο η εγκατάσταση υπαίθριων ή ημιυπαίθριων καθιστικών (περίπτερα αναψυχής). Κατ΄ εξαίρεση, επιτρέπεται στη ζώνη αυτή η χρήση υφιστάμενων κτιρίων εκπαιδεύσεως και παρεμφερών κοινωφελών λειτουργιών, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι το γήπεδο δεν εμπίπτει στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, έχει εμβαδόν τουλάχιστον 6.000 τ.μ. και έχει πρόσωπο στην οριακή εγκεκριμένη οδό του σχεδίου πόλεως. Για τα κτίρια των παραπάνω χρήσεων ορίζεται ο συντελεστής δόμησης 0,30 και συντελεστής κάλυψης 0,20.
Άρθρο 101
Ρυθμίσεις για τη δόμηση υπόγειων Υδροηλεκτρικών Σταθμών
Δεν εξηγείται τι είδους εγκαταστάσεις είναι αυτές και δεν αναφέρονται ώς ειδική κατηγορία στη νομοθεσία για τις ΑΠΕ. Γι αυτό και θα εκδίδεται η άδεια από τη Διεύθυνση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και Εναλλακτικών Καυσίμων (Διεύθυνση ΑΠΕ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται:
«Με τη διάταξη αυτή επιδιώκεται να ρυθμισθούν περιπτώσεις κατασκευής ειδικών κατηγοριών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ (υπόγεια Υδροηλεκτρικά) μετά των συνοδών τους εγκαταστάσεων, οι οποίες δεν καταλαμβάνονται από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο της πολεοδομικής νομοθεσίας και δεν εμπίπτουν σε καθορισμένους όρους ή διαδικασία αδειοδότησης και ελέγχου δόμησης, επειδή ο τρόπος κατασκευής των σταθμών ή η θέση εγκατάστασής τους επιβάλλεται λόγω της ιδιομορφίας ή πολυπλοκότητας του έργου ή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών ή της γεωμορφολογίας του χώρου εγκατάστασης. Πράγματι, οι σταθμοί αυτοί δεν είναι συνήθη κτίρια, αλλά αποτελούν εγκαταστάσεις/ειδικές κατασκευές με εξαιρετικά ασυνήθη μορφή, ιδιαίτερο μηχανολογικό εξοπλισμό μεγάλου όγκου και ειδικές απαιτήσεις που καθορίζονται αποκλειστικά βάσει λειτουργικών αναγκών, και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσουν τις διατάξεις του ΝΟΚ ή τους όρους και περιορισμούς δόμησης. Με την προτεινόμενη διάταξη ιδρύεται, για το λόγο αυτό, ειδική διαδικασία για την αδειοδότησή τους, η οποία καταλήγει σε έκδοση πράξης από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας που επέχει θέση οικοδομικής αδείας.»
Άρθρο 102
Διατάξεις δασικής νομοθεσίας
Παρ. 2. Οι οριζόμενες εγκαταστάσεις στην παρ. 2 του άρθρου 51 του ν. 998/α979 (Α΄ 289), όπως ισχύει, καθώς και οι βοηθητικοί χώροι και λοιπά συνοδά έργα και κατασκευές που εξυπηρετούν τη λειτουργία και την πρόσβαση σε αυτές, που εγκαταστάθηκαν κατόπιν διοικητικής πράξης άλλης αρχής, χωρίς όμως άδεια τη δασικής υπηρεσίας σε δάση, δασικές εκτάσεις και δημόσιες εκτάσεις των περ. α΄και β΄ της παρ. 5 του άρθρου 3 του ως άνω νόμου, οφείλουν να λάβουν έως τις 30.04.2021 την έγκριση επέμβασης του άρθρου 45 του ιδίου νόμου, με την επιφύλαξη των παρ. 4 και 6 του ιδίου άρθρου.Μέχρι το πέρας της τιθέμενης προθεσμίας αναστέλλεται η ισχύς των διοικητικών πράξεων αποβολής, επιβολής προστίμων κατεδάφισης και κήρυξης των εκτάσεων ως αναδασωτέων, που τυχόν έχουν εκδοθεί και οι πράξεις αυτές ανακαλούνται από τη δασική υπηρεσία, εφόσον εκδοθεί η απόφαση έγκρισης επέμβασης.
Άρθρο 110
Δικαιώματα διέλευσης για έρευνα υδρογονανθράκων
«Για τη διενέργεια των σεισμικών ή άλλων γεωφυσικών και γεωλογικών ερευνών που προβλέπονται στις άδειες αναζήτησης που εκδίδονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, καθώς και στις συμβάσεις έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων που συνάπτει το Ελληνικό Δημόσιο, ο Ανάδοχος δύναται να χρησιμοποιεί, εντός του πλαισίου του παρόντος και των αδειών αναζήτησης και συμβάσεων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων βάσει των οποίων διενεργούνται, εκτάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο, στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στα νομικά πρόσωπα αυτών, για το χρονικό διάστημα διενέργειας των παραπάνω ερευνών. Για την ανωτέρω προσωρινή χρήση δεν απαιτείται η λήψη οποιασδήποτε άδειας, έγκρισης ή συναίνεσης από τα παραπάνω πρόσωπα υπό την ιδιότητά τους ως κυρίων, νομέων ή κατόχων των εκτάσεων αυτών. Εξήντα, κατ’ ελάχιστο, ημέρες πριν από την έναρξη διενέργειας των εν λόγω ερευνών, υποβάλλεται από τον Ανάδοχο, με κοινοποίηση στην ΕΔΕΥ ΑΕ, το πρόγραμμα εργασιών έρευνας κατά περίπτωση στην αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου ή στον οικείο Οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο οποίος μεριμνά και για την ενημέρωση των νομικών προσώπων αυτού υπό την ιδιότητά τους ως κυρίων, νομέων ή κατόχων των εκτάσεων αυτών, για τις εκτάσεις που ανήκουν σε αυτά. Στο πρόγραμμα εργασιών περιλαμβάνονται ιδίως ο χρόνος έναρξης, η διάρκεια και η περιγραφή των εργασιών που θα λάβουν χώρα στις εν λόγω εκτάσεις.»
Άρθρο 115
Συμμετοχή Ελληνικού Δημοσίου στον Ανεξάρτητο Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) ΑΕ
Η παρ. 2 του άρθρου 142 του ν. 4389/2016 (Α΄ 94), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να περιορίζει την άμεση ή/και έμμεση συμμετοχή αυτού ή νομικών προσώπων που ελέγχει άμεσα ή έμμεσα στο εκάστοτε μετοχικό κεφάλαιο της ΑΔΜΗΕ ΑΕ. Σε περίπτωση που ο έλεγχος επί της ΑΔΜΗΕ ΑΕ ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο, τότε θα ασκείται από διαφορετικό φορέα του Δημοσίου σε σχέση με τη Δ.Ε.Η. Α.Ε. ή άλλη επιχείρηση που ασκεί οποιαδήποτε από τις δραστηριότητες παραγωγής ή προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας ή φυσικού αερίου, σύμφωνα με το άρθρο 110του ν. 4001/2011 (A` 179).»
Άρθρο 119
Τροποποιήσεις ν. 4442/2016 (A΄230)
1. Η παρ. 1 του άρθρου 71 του ν. 4442/2016 (Α΄ 230) αντικαθίσταται ως εξής:
«1. H εγκατάσταση εντός μεταλλευτικών χώρων, ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων υποστηρικτικών της εξόρυξης (όπως αντλίες, δίκτυα πεπιεσμένου αέρα, δεξαμενές υδάτων, εγκαταστάσεις αυτοματισμών, τηλεπικοινωνίας-τηλεειδοποιήσεων εργαζομένων, δίκτυα πυρόσβεσης, δίκτυα αερισμού), εγκαταστάσεων βοηθητικών των μεταλλευτικών εργασιών (όπως εγκαταστάσεις χημείου, εγκαταστάσεις συνεργείων, μηχανουργείων και ηλεκτροτεχνείων, αποθηκών πάσης φύσεως πλην εκρηκτικών υλών), εγκαταστάσεων απλής μηχανικής επεξεργασίας του μεταλλεύματος (θραύσης- λειοτρίβησης-ταξινόμησης χωρίς περαιτέρω επεξεργασία), χώρων απόθεσης εξορυκτικών αποβλήτων, σύμφωνα με την υπ΄ αρ. 39624/2209/Ε103/2009 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Β΄ 2076), καθώς και εγκαταστάσεων επεξεργασίας υδάτων, υπόκειται σε καθεστώς γνωστοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 5 του παρόντος.»
Άρθρο 126
Αύξηση ορίου περιβαλλοντικής απαλλαγής φωτοβολταϊκών σταθμών – απαλλαγή σταθμών για ερευνητικούς σκοπούς
Απαλλάσσονται από περιβαλλοντική αδειοδότηση φωτοβολταϊκοί και ηλιοθερμικοί σταθμοί έως και 1 MW.Η έκταση εγκατάστασης ενός φωτοβολταϊκού σταθμού 1 MW είναι 35.000-38.000 τ.μ.
http://www.schellas.gr/categories.asp?catid=89
«1. Στο τέταρτο εδάφιο της παρ. 13 του άρθρου 8 του ν. 3468/2006 (Α΄129), η δεύτερη περίπτωση (παύλα) «0,5 MW για σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής από φωτοβολταϊκά ή ηλιοθερμικά» αντικαθίσταται ως ακολούθως: «- Έως και 1 MW για σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής από φωτοβολταϊκά ή ηλιοθερμικά και σύμφωνα με το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο.».
Άρθρο 127
Ρυθμίσεις για υδατορέματα
Στις εξαιρέσεις από οριοθέτηση (άρθρο 4, παρ. 1 του ν. 4258/2014, Διαδικασία οριοθέτησης και ρυθμίσεις θεμάτων για τα υδατορέματα) και στο άρθρο 5 για την προσωρινή οριοθέτηση, προστίθεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών.
1. Στην παρ. 1 του άρθρου 4 του ν. 4258/2014 (Α΄ 94), όπως ισχύει, προστίθεται νέα περίπτωση 1.8 ως εξής:
«1.8. Για φωτοβολταϊκούς σταθμούς, υπό τις προϋποθέσεις ότι α) δεν κατασκευάζεται περίφραξη από συμπαγές τοιχίο (κατασκευή μόνο από συρματόπλεγμα), και β) αυτά συνοδεύονται από υδραυλική μελέτη με την οποία καθορίζονται οι γραμμές πλημμύρας για συγκεκριμένη περίοδο επαναφοράς. Στην περίπτωση αυτή η θεμελίωση των φωτοβολταϊκών σταθμών υλοποιείται έξω από τις γραμμές πλημμύρας.»
2. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 5 του ν. 4258/2014 (Α΄ 94), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«2. Στα υδατορέματα που οι οριογραμμές τους δεν έχουν καθοριστεί, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις μπορεί, κατ΄ εξαίρεση, ύστερα από αίτημα του ενδιαφερόμενου για έκδοση οικοδομικής άδειας δόμησης πλησίον αυτών, να γίνει προσωρινή οριοθέτηση αυτών από την αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης με την επιφύλαξη της προβλεπόμενης στην παρ. 4 του άρθρου 3 διαδικασίας, υπό τις εξής προϋποθέσεις:»+
Το νομοσχέδιο αυτό δεν συνιστά εκσυγχρονισμό περιβαλλοντικής νομοθεσίας αλλά δραματική οπισθοδρόμηση. Υποβαθμίζει το περιβάλλον, ιδιωτικοποιεί ακόμα περισσότερο τις δημόσιες υπηρεσίες δημιουργεί ένα ακόμα πιο συγκεντρωτιικό κράτος. Αδιαφορεί για την κοινωνία, τις απόψεις και τα θέλω της.
Το μόνο που θα πρέπει να γίνει , είναι να αποσυρθεί.