Της Κατερίνας Καστρίτη
Πηγαίνοντας για το χωριό μου το Δίστομο,στην διαδρομή από τη Λιβαδειά
μέχρι το χωριό αν κοιτάξεις τα βουνά θα δεις τα σημάδια από τις στοές
εξόρυξης του Βωξίτη.
Τις περισσότερες τις έχουν κλείσει ,όπως πρέπει , αλλά κάποιες έχουν μείνει.
Το σωστό είναι να γίνει αποκατάσταση σε όλες, αλλά εγώ θα ήθελα να μείνουν
για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.
Είναι η ιστορία του τόπου μου ,όπως ένα σημάδι στο κορμί σου.
Στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα η οικογένεια Μπάρλου έκλεισε συμφωνία με το
κράτος για την εκμετάλλευση των βουνών και την εξόρυξη του Βωξίτη.
Το χωριό μου γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.
Ένα χωριό καθαρά ορεινό με κύρια ασχολία των κατοίκων την κτηνοτροφία.
Παράτησαν λοιπόν οι Διστομίτες τα πρόβατα και τις στάνες και έπιασαν δουλειά στα μεταλλεία.
Στο χωριό έφτασαν και πολλοί ξένοι και ο πληθυσμός πολλαπλασιάστηκε και άνοιξαν όλες οι δουλειές.
Νοικιάστηκαν σπίτια,άνοιξαν παντοπωλεία,βιβλιοπωλεία,καθαριστήρια κλπ.
Η εξόρυξη γίνονταν με γνώμονα τα συμφέροντα της οικογένειας Μπάρλου.
Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο ανάπτυξης του τόπου.
Η οικογένεια Μπάρλου ασχολιόταν και με τα κοινά και για μεγάλο διάστημα είχε και τον δήμο.
Μ αυτό τον τρόπο εξασφάλιζε την πλήρη υποταγή των ντόπιων.
Έτσι λοιπόν μέχρι την δεκαετία του 80 εξόρυξαν όλο το επιφανειακό και εύκολα
προσβάσιμο μετάλλευμα, δηλαδή το πιο αποδοτικό, και σιγά σιγά εγκατέλειψαν τα βουνά μας.
Τι απέμεινε από όλη αυτή την Ιστορία στον τόπο μου ?.
Η γενιά μου και εγώ καταφέραμε και μορφωθήκαμε γιατί οι γονείς μας είχαν ένα μεροκάματο.
Το Μπάρλειο γυμνάσιο που έγινε δωρεά από τους αφεντάδες και είναι σχεδόν
άδειο από μαθητές.
Οι τρύπες στα βουνά .
Ένα χωριό ερημωμένο γεμάτο γέρους, αφού όλοι εμείς φύγαμε οικονομικοί μετανάστες,γιατί δεν υπάρχουν πια δουλειές.
Κλείσανε τα παντοπωλεία,τα βιβλιοπωλεία και χάθηκαν σχεδόν όλα τα μαγαζιά
και γέμισε ο τόπος καφενεία.
Γιατί
Γιατί ο Βωξίτης πουλήθηκε και τίποτα δεν επενδύθηκε στο τόπο μου και για
μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Οι οικογένεια Μπάρλου έζησε μια ζωή ονειρεμένη,πουλούσε και αγόραζε ομάδες,τζογάρισε σε όλα τα καζίνο του κόσμου, και όταν βαρέθηκε έφυγε για αλλού.
Που πήγε λοιπόν ο Βωξίτης,τι απέγινε,τι έμεινε σ αυτόν τον τόπο?
Ας έρθουν λοιπόν οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής να δουν τον τόπο μου και να μιλήσουν μαζί μας, ίσως να καταλάβουν ποιο είναι το μέλλον τους.
Ίσως καταλάβουν τι θα μείνει στα παιδιά τους.
Οι τρύπες στα βουνά, δάσος κατεστραμμένο και μολυσμένα τα πάντα.
πηγή: σχέδιο Β