Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης, Χρ. Στυλιανίδης, δήλωσε τα παρακάτω στις 4/6/2022:
«Είμαστε ακόμα στην αρχή του καλοκαιριού και ο στόχος είναι να μετριάσουμε τις σκληρές επιπτώσεις όλων αυτών των νέων φαινομένων που προέρχονται από την κλιματική κρίση. Το καλοκαίρι θα είναι σκληρό. Ολες οι μετεωρολογικές προγνώσεις στην Αν. Μεσόγειο, που θεωρείται "hot spot" της κλιματικής κρίσης, δείχνουν ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα και αυτό το καλοκαίρι».
Σε μια χώρα που επί σειρά δεκαετιών καίγεται κάθε καλοκαίρι, με συγκεκριμένο «υπόδειγμα» εκδήλωσης πυρκαγιών (όταν φυσούν ισχυροί άνεμοι) και μια σχετική μακροχρόνια περιοδικότητα (παραμονές εκλογών, σύμφωνα με αρκετές μελέτες), το επιχείρημα «των νέων φαινομένων που προέρχονται από την κλιματική κρίση» μάλλον δεν ευσταθεί. Γιατί τα φαινόμενα δεν είναι νέα, αντιθέτως έχουν συνταξιοδοτηθεί προ πολλού... Και όλοι ξέρουν τους ουσιαστικούς λόγους εκδήλωσής τους που αποκαλύπτονται μετά την πυρκαγιά. Οι καμένες περιοχές «αξιοποιούνται» πολλαπλώς...
Δεν ευσταθεί, επίσης, γιατί παρά τη μακροχρόνια εμπειρία καταστροφικών πυρκαγιών, τα διαθέσιμα επιστημονικά και τεχνολογικά μέσα ανάλυσης, πρόβλεψης και πρόληψης πυρκαγιών και τις έμπειρες επιστημονικές ομάδες σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα, η έμπρακτη αξιοποίησή τους είναι ανύπαρκτη. Στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιούνται μετά την πυρκαγιά για να «εξηγηθούν» κάποιοι λόγοι (π.χ. μεγάλη συσσώρευση καύσιμης ύλης).
Με τόση μακροχρόνια εμπειρία, είναι απορίας άξιο πώς η χώρα δεν φροντίζει να θωρακίζει τους φυσικούς και υλικούς πόρους της με κατάλληλο σχεδιασμό και διαχείριση. Εδώ, μπορεί να εισαχθεί η παράμετρος της κλιματικής αλλαγής που προσανατολίζει σε περισσότερο στοχευμένα μέτρα και δράσεις προστασίας και προσαρμογής, ιδιαίτερα στις «θερμές περιοχές», που θα περιέχονται σε σχέδια προστασίας... που δεν υφίστανται, όπως τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι διαμορφωμένα, στην πράξη.
Εξ ου και το άλλο χαρακτηριστικό σημείο της δήλωσης, «να μετριάσουμε τις σκληρές επιπτώσεις όλων αυτών των φαινομένων». Η λέξη-κλειδί είναι ο μετριασμός, που χρησιμοποιείται σε πολλά διεθνή κείμενα επίσης σχετικά με φυσικούς, πλην διαχειρίσιμους και αποφεύξιμους, κινδύνους. Γιατί μετριασμός και όχι πρόληψη και αποφυγή όταν δεν είναι νέο ένα φαινόμενο; Γιατί μετριασμός όταν η πρόληψη και η αποφυγή, όπως έχουν καταδείξει πάμπολλες μελέτες, κοστίζουν λιγότερο σε οικονομικούς, ανθρώπινους και συναισθηματικούς όρους; Κι όταν αυτά επιτυγχάνονται με σωστό χωροταξικό σχεδιασμό και κατάλληλα σχέδια διαχείρισης που μπορούν να αποφέρουν πολλαπλά περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη;
Η σοβαρότητα της κλιματικής αλλαγής και της ανάγκης για δράσεις αντιμετώπισής της αποδυναμώνεται όταν χρησιμοποιείται, από πολιτικούς, επιστήμονες και άλλους πολλούς, σαν απενοχοποιητικό επιχείρημα σε περιπτώσεις όπου είναι μακράν γνωστό ότι υπαίτιοι είναι οι άνθρωποι, πολλοί, διαφορετικοί και σε διάφορους ρόλους. Και τότε το επιχείρημα γίνεται επικίνδυνο. Κυρίως, όμως, γίνεται δείκτης έλλειψης πολιτικής βούλησης για συνετή διακυβέρνηση, των πυρκαγιών εν προκειμένω, της εκ των ων ουκ άνευ συνθήκης για τη λύση όλων των προβλημάτων, μηδενός εξαιρουμένου.
*Ομ. καθηγήτρια, Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Πηγή: https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/346969_me-aformi-tin-pyrkagia-stin-ano-glyfada-sholiazontas-mia-dilosi