Το ΤΕΕ εδώ και λίγο καιρό επέλεξε την πλήρη ταύτιση του με την κυβερνητική πολιτική. Αυτό δεν αποφασίστηκε ποτέ στα όργανά του. Αποφασίστηκε από λίγους έως ελάχιστους, με κύρια ευθύνη του Προέδρου του. Ως τρόπος, για την ανατροπή πάγιων θέσεων και την επιβολή τετελεσμένων, επιλέχθηκε ο αιφνιδιασμός , ένα είδος σοκ και δέος στο χώρο των μηχανικών, που υπερβαίνει -με τον πιο αυταρχικό τρόπο- εκλεγμένα όργανα, στο κέντρο και τα Περιφερειακά Τμήματα.
Το ΤΕΕ αποδέχεται τη διάλυση των Δημόσιων Υπηρεσιών και όχι τη ριζική αναμόρφωσή τους, όπως πολλά χρόνια τώρα ζητούμε. Για να το πετύχει δε διστάζει να τις υποκαταστήσει, αναλαμβάνοντας αντικείμενα που είναι ασύμβατα με το θεσμικό του πλαίσιο και το ρόλο του. Γιατί τι άλλο σηματοδοτεί η εν κρυπτώ συνεργασία του με το ΥΠΕΚΑ για την υποτιθέμενη «ανάληψη ευθύνης» από κοινού της διεκπεραίωσης της διαδικασίας για τα αυθαίρετα; Και μάλιστα σε μια στιγμή ιδιαίτερα κρίσιμη για τους συναδέλφους Δημόσιους Υπαλλήλους Μηχανικούς, που πριν ξεπεράσουν την λαίλαπα του Καλλικράτη, μπήκαν στη δίνη της εργασιακής εφεδρείας και των απολύσεων;
Η μηχανοργάνωση των Δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών, για να κατακτηθεί διαφάνεια και συντόμευση των διαδικασιών, σχεδιάζεται –αλλά και πληρώνεται- τώρα και μια δεκαετία! Αν κάτι εμπόδισε την ολοκλήρωσή της, αυτό ήταν το ίδιο το πελατειακό κράτος, οι διαρκείς μεταβολές στη διοίκηση (Καλλικράτης) και η έλλειψη συντονισμού, με αποτέλεσμα και τη σπατάλη, όταν πληρώνονταν και υλοποιούνταν διάφορα προγράμματα, μη συμβατά μάλιστα μεταξύ τους, που δεν έμπαιναν ποτέ σε εφαρμογή. Τώρα που σε «μια νύχτα» και μάλιστα καλοκαιρινή, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε επιτέλους ένα κεντρικό πρόγραμμα -αυτό για τα αυθαίρετα- που υποτίθεται εγγυάται τη διαφάνεια και τη λειτουργία πέρα από παρεμβάσεις υπαλλήλων –και πολιτικών προϊσταμένων λέμε εμείς- που βρίσκεται το πρόβλημά τους, σε σχέση με το ρόλο του οποιουδήποτε;
Κι αφού η διαδικασία μετατρέπεται σε σχέση μηχανικού – ιδιώτη όπου κανείς δεν παρεμβάλλεται, ποια είναι η ευθύνη τελικά που αναλαμβάνει το ΤΕΕ;Είναι ολοφάνερο ότι η «ανάληψη ευθύνης» είναι μόνο πολιτική ευθύνη για την ιδιωτικοποίηση διαδικασιών δημοσίου ενδιαφέροντος –εν τέλει αμέριστη στήριξη στην κυβερνητική πολιτική- και βέβαια πολιτική ευθύνη απέναντι στους συναδέλφους ελευθερους επαγγελματίες για το νέο εργασιακό περιβάλλον, των τεράστιων ευθυνών και του κανιβαλικού αναταγωνισμού.
Το ΥΠΕΚΑ χέρι – χέρι με το ΤΕΕ εδώ και λίγο καιρό προσφέρουν στους μηχανικούς αντί για δουλειά, Μητρώα. Μετά από το Μητρώο Ενεργειακών Επιθεωρητών, ακολούθησε το Μητρώο Αξιολογητών του Αναπτυξιακού Νόμου, το Μητρώο Αξιολογητών της τροποποίησης του Περιβαλλοντικού Νόμου και έρχεται το Μητρώο για τον έλεγχο των Οικοδομικών Αδειών. Όλα αυτά είναι αρκετά εντυπωσιακά στο να δημιουργούν προσδοκίες, μόνο που, όταν δεν υπάρχει δουλειά, η ίδια η ένταξη στα Μητρώα δεν τρώγεται! Την ίδια στιγμή η ύφεση μεγαλώνει και οι συνταγές λιτότητας που μας επιβάλλουν δεν επιτρέπουν αυταπάτες.
Η δημιουργία όλων αυτών των Μητρώων δεν σηματοδοτεί εξοικονόμηση πόρων, αφού το κόστος μεταφέρεται στον ιδιωτικό τομέα, ούτε πάταξη της διαφθοράς, αφού η διαπλοκή απλώς μετατοπίζεται στον ιδιωτικό τομέα και διαχέεται. Σηματοδοτεί όμως μεταφορά πολύ μεγάλης ευθύνης στους Μηχανικούς που όχι μόνο δεν τους αναλογεί αλλά και δεν μπορεί να τους ανήκει. Η προστασία του δημόσιου συμφέροντος όπως και η προστασία του περιβάλλοντος δεν κατακερματίζεται, νοείται μόνο ως συνολική ευθύνη. Σήμερα η ευθύνη αυτή, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ανήκει στο κράτος. Το μόνο που θα έπρεπε να αναζητείται είναι το πώς θα ανήκει στην ίδια την κοινωνία, νοούμενη όχι ως άθροισμα μικροσυμφερόντων αλλά με συλλογική έκφρασή της, έτσι ώστε να μην έχει λόγο ύπαρξης και χώρο έκφρασης μια για πάντα το πελατειακό κράτος.
Το ΥΠΕΚΑ και το ΤΕΕ για να επιβάλλουν τις επιλογές τους «αξιοποιούν» την αγωνία των συναδέλφων, ιδιαίτερα των νέων για δουλειά και την κούρασή τους από τις επαφές με τις Δημόσιες Υπηρεσίες.Ωστόσο πολύ γρήγορα όλοι θα διαπιστώσουν ότι ο νόμος για την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος και όλοι οι νόμοι που υποστηρίζουν αυτή την πολιτική, το μόνο που απελευθερώνουν είναι οι ορέξεις μεγάλων οργανωμένων σχημάτων να ελέγξουν το χώρο των κατασκευών. Και στο κρίσιμο αυτό ζήτημα, το ΤΕΕ, αντί να αντιταχθεί σε μια τέτοια προοπτική, όπως έκαναν άλλοι κλάδοι (Δικηγόροι, Φαρμακοποιοί, κλπ.), ανοίγει με τη στάση του το δρόμο στα χειρότερα σενάρια, όπου οι πολίτες θα ψωνίζουν μελέτες από τα σουπερμάρκετ, όχι βέβαια φτηνά αλλά στις τιμές που θα καθορίζονται από τα ίδια και τα καρτέλ τους.
Όσο για τους μηχανικούς είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα βρουν τον τρόπο να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να ενωθούν ενάντια σε όλους αυτούς που επενδύουν στις μεταξύ τους αντιθέσεις και ποντάρουν σ’ αυτές για να περάσουν πολιτικές αντίθετες με τα συμφέροντα όλων.