Σε άρθρο του με τον προκλητικό τίτλο Η Αμερική στο δρόμο για τον Τρίτο Κόσμο (δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο Global Research, στις 30/10), ο Paul Craig Roberts παραθέτει όλα τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η οικονομία των ΗΠΑ όχι μόνο δεν έχει ανακάμψει από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, αλλά έχει εισέλθει και σε φάση παρακμής.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών έχει μειωθεί, σε σύγκριση με το υψηλότερο σημείο που είχε βρεθεί τα προηγούμενα χρόνια, για όλα τα πεμπτημόρια. Για το φτωχότερο 20% η μείωση ανήλθε σε 17,1% (σε σύγκριση με το 1999), ενώ για το υψηλότερο σε μόλις 1,7% (σε σύγκριση με το 2006). Μόνο το 1% των νοικοκυριών (κυρίως το 0,1%) είδε το εισόδημα και την περιουσία του να αυξάνεται. Πρόσθετα, το 2014 το 38% των εργαζομένων στις ΗΠΑ είχε εισόδημα λιγότερο από 20.000 δολάρια, το 51% λιγότερο από 30.000 δολάρια και το 63% λιγότερο από 40.000 δολάρια. Ακόμη και η πολυδιαφημισμένη μείωση της ανεργίας οφείλεται περισσότερο στην αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας (υπολογίζονται σε 93.175.000 – αριθμός ρεκόρ) παρά στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Ο P.C. Roberts αποδίδει αυτήν τη μείωση στις συνέπειες της μεταφοράς της παραγωγής εκτός ΗΠΑ. Αναφέρει, χαρακτηριστικά, ότι κάτω από την πίεση της Wall Street και των μεγάλων αλυσίδων λιανικής πώλησης, οι μεταποιητικές εταιρίες των ΗΠΑ μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό, σε χώρες όπου η χαμηλή αμοιβή της εργασίας στηρίζει την αύξηση των εταιρικών κερδών, των bonus των στελεχών και των τιμών των μετοχών.
Η μεταφορά της μεταποίησης στο εξωτερικό συνοδεύθηκε και από τη μετακίνηση των στελεχών έρευνας και ανάπτυξης λογισμικού και προϊόντων αλλά και άλλων εξειδικευμένων στελεχών (μηχανικών πληροφορικής κ.ά.). Οι καλύτερες θέσεις εργασίας που θα αντικαθιστούσαν αυτές που καταργήθηκαν λόγω της μεταφοράς στο εξωτερικό και τις οποίες υπόσχονταν οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, δεν δημιουργήθηκαν ποτέ. Αντίθετα, η οικονομία των ΗΠΑ δημιουργεί θέσεις εργασίας μερικής και κακοπληρωμένης απασχόλησης ενώ συνεχίζεται η μείωση της πλήρους εργασίας.
Αυτές οι θέσεις απασχόλησης δεν αποφέρουν ικανοποιητικό εισόδημα ώστε να συντηρείται ένα νοικοκυριό, με αποτέλεσμα ένας στους δύο νέους ηλικίας 25 ετών (ποσοστό διπλάσιο σε σύγκριση με το 1999) να ζει με τους γονείς του.
Σύμφωνα με τον P.C. Roberts, οι αρνητικές συνέπειες δεν εξαντλούνται στα παραπάνω. Όταν τα παραγωγικά επαγγέλματα μεταναστεύουν, η έρευνα, η ανάπτυξη, το σχέδιο και η καινοτομία ακολουθούν. Μία οικονομία που δεν παράγει, δεν καινοτομεί. Το σύνολο της οικονομίας απαξιώνεται, όχι μόνο οι προμηθευτικές αλυσίδες.
Το τελικό συμπέρασμα του άρθρου είναι ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν το χειρότερο συμβάν που συνέβη ποτέ στις ΗΠΑ. Οι δύο κυριότερες συνέπειες της σοβιετικής κατάρρευσης ήταν: 1. Η ανάδυση της νεοσυντηρητικής ύβρεως της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ, που είχε ως αποτέλεσμα 14 χρόνια πολέμων που κόστισαν 6 τρισεκατομμύρια δολάρια και 2. η αλλαγή πολιτικής στη σοσιαλιστική Ινδία και την κομμουνιστική Κίνα που απάντησαν στο «τέλος της ιστορίας» ανοίγοντας τις οικονομίες τους στο δυτικό κεφάλαιο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η αποδυνάμωση της αμερικανικής οικονομίας καθώς εκτός από την απώλεια της παραγωγικής βάσης της επιβαρύνθηκε και με τη διαχείριση του τεράστιου χρέους που συσσώρευσαν οι πόλεμοι στους οποίους οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί.
Η κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ που, παρά τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και τη μείωση της ανεργίας, έχει εισέλθει σε φάση παρακμής λόγω της μετανάστευσης της παραγωγής επιβεβαιώνει τη θέση ότι μόνο η ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.