Μα γίνονται τέτοια πράγματα; Είναι δυνατόν να επιδοτεί παράνομα η πολιτεία οποιονδήποτε, και τον αγαθότερο όλων, αφού αυτή είναι το συνώνυμο του νόμου και η αγία προστάτισσά του; Είναι δυνατόν να πουλάει οποιοδήποτε κομμάτι της κοινής, υποτίθεται, περιουσίας σε ιδιώτη (Ελληνα, ξένο ή Ελληνα που λειτουργεί σαν μάσκα του ξένου) σε τιμή χαμηλότερη της πραγματικής, για να διευκολύνει τους αναγκεμένους πλην φιλοπρόοδους επενδυτές ή για να ενισχύσει τίποτα κομματικά ταμεία κρυφίως, και όχι με τη φαρισαϊκή μορφή της «νόμιμης χορηγίας», διά της οποίας ενισχύθηκε η κ. Μέρκελ από την Μπεεμβέ για να χαμηλώσει τον πήχυ της οικολογικής της ευαισθησίας; Τέλος, είναι δυνατόν να χαρίζει η πολιτεία φόρους εκατομμυρίων στους καλούς και χρυσούς επενδυτές, αυτή που εξαπολύει κερβερομηχανισμούς για να βρουν ποιος χρωστάει μα είκοσι μα τριάντα χιλιάδες;
Προφανώς και δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Ή, τέλος πάντων, γίνονται έτσι ώστε να μην πάρουν χαμπάρι τα «βλαχαδερά» στη μία ή την άλλη υπό επένδυση περιοχή, στις Σκουριές, στον Αστακό, στη Μονή Τοπλού, στον Καϊάφα κ.ο.κ. (Τι, σας μοιάζει λαϊκισμός η υπόθεση ότι «βλαχαδερά» αποκαλούν τους ντόπιους οι στυλάτοι των συμβουλίων; Εστω.) Για τις Σκουριές λοιπόν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα όχι μόνο επειδή πούλησε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός αντί 11 εκατ. (τιμή χαμηλότερη της πραγματικής αξίας) και ατόκως, αλλά και επειδή, παρά την αυστηρή προειδοποίηση από τον Φεβρουάριο του 2011, ουδέν έπραξε ώστε να ανακτήσει τους τόκους. Υπέβαλε βέβαια κάποια στιγμή «αίτηση παράτασης», αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ότι δεν περιείχε καμία αιτιολογία ικανή να τη μεταπείσει.
Μα τι να περιμένεις από ένα Ευρωδικαστήριο του οποίου προΐσταται (με το ψευδώνυμο Γοργίας Υπερείδης, για να μην τον καταλάβουν) ο εγγονός της 76χρονης που συνελήφθη στη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής «για άσκηση παράνομης βίας»; Στημένη στη μέση του δρόμου εμπόδιζε τη διέλευση εργαζομένων στα ορυχεία. Και κυρίως τραγουδούσε τον ύμνο των αντιεξουσιαστών: «Δεν μας τρομάζουν, μάνα μου, τα βόλια, τα κανόνια, μόν’ μας τρομάζουν, μάνα μου, του Μπιζανιού τα χιόνια». Ποιο Μπιζάνι της Ηπείρου και ποιο ’40. Κάποια γιάφκα σε οδό Μπιζανίου εννοούσε κι έστελνε κρυφό μήνυμα.
του Παντελή Μπουκάλα
πηγή : Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ